Nefes || j.jk + k.th ✓

Bölüm¹⁰

Veee finalll...

●

Jungkook: Bir dakika...

Jungkook: Sen, sen o parktaki çocuk
musun?

Kullanıcı97: Evet, o benim.

Kullanıcı97: Adım Taehyung.

Jungkook: İnanamıyorum...

Jungkook: İki yıl... O kadar zaman,
hastalığın hiç mi gerilemedi?

Kullanıcı97: Hayır. Bir yıl kadar
hastalığımı inkâr ettiğim için
hastalığımda her hangi bir gerileme
kaydedilmedi. Hep sabitti ve gün
geçtikçe kötüleşmeye başlayınca
artık kabullendim, hastaneye yattım.
Yaklaşık on üç aydır hastanede
yatıyorum. Doktorlar iyi dayandığımı
söylüyorlar, ama artık sonuna geldim.

Kullanıcı97: Dün akşam bir kriz daha
geçirdim, nefesim tıkandı. Doktorlar
güç bela beni hayata döndürdüler.

Kullanıcı97: Her ne kadar karşına
çıkacak cesaretim olmasa dahi, pişman ölmek istemiyorum.

Kullanıcı97: Seni görmek istiyorum
Jungkook, bir kere olsun gözlerinin içine bakarak teşekkür etmek ve seni
sevdiğimi söylemek istiyorum.

Kullanıcı97: Bilmiyorum, belki de bu
isteklerim çok fazla ama... Sadece, sana teşekkür etmem için yanıma gelebilir misin?

Jungkook: Hangi hastanede kalıyorsun?

Kullanıcı97: Gerçekten, gelecek
misin?

Jungkook: Vakit kaybetmek istemezsin değil mi? :)

Kullanıcı97: xx Hastanesi, 6'ncı kat
6013'üncü oda. Kim Taehyung.

Jungkook: Yakın, yarım saat içinde yanında olacağım Taehyung.

Jungkook: İsteklerin fazla değil, yarım saat sonra hepsini gerçekleştirmek için bolca vaktin olacak.

Taehyung, gelen mesajla birlikte kalbinin delice çarpmaya başladığını hissetti. Gözyaşları, ondan izin almaksızın yanaklarından süzülürken derince bir iç çekerek sırtını yastığına iyice bastırdı ve gülümsedi.

Ağlarken, genişçe gülümsemesi yüzüne yayılırken sessizce mırıldandı. "Teşekkür ederim Tanrım, çok teşekkür ederim..."

***

Jungkook hastane güvenliğinden güç bela geçtikten sonra asansörlerin bulunduğu koridora büyük adımlarla ilerleyip asansörü çağırdı.

Hastanenin kapısına geldiğinde
Taehyung'a haber vermişti, belki son anda kararından vaz geçerse diye ona vakit tanımak istemişti. Vazgeçmek isteseydi karşısına çıkmayacaktı çünkü hastalığı yüzünden bazı insanların bedenleri çökebiliyordu, zaten iki yıl öncesini de düşününce Jungkook, Taehyung'un çocuk kadar olduğunu anımsayabiliyordu ama hastanedeki görevliye Taehyung'un kimliğini uzatırken doğum yılını görmüştü.

Aynı yaştaydılar ama Taehyung, Jungkook'un yarısı ağırlığında bile olabilirdi.

Asansörün kapısı açıldığında, Jungkook düşüncelerinden sıyrılarak asansöre bindi ve 6'nci katın düğmesine basarak derin bir nefes aldı.

Taehyung koskoca iki yıl boyunca savaşmış ve bu savaştan yenik ayrılacaktı... Jungkook, Taehyung için derin bir üzüntüye kapıldı. Onu hiç tanımasa dahi, bu kadar genç yaşta hayatını hiç yaşayamadan ölüme sürükleniyor oluşu Jungkook'u üzmüştü.