"Kalk hadi,birdaha uzun süre birlikte yapamayacağımız kahvaltıyı kaçırıyorsun." Dedi annemin beni uyandıramamaktan bezmiş sesi. Normalde olsa bu saatte ölsem kalkmazdım fakat yarın ikizimle beraber İstanbul'da kazandığımız burslu okuldaki ilk günümüz. Ankara'da yaşıyorduk. Ailemiz de kendi ayaklarımızın üstünde durmamızın tam zamanı olduğunu düşünüp bizi sadece kendimizi deneme amaçlı girdiğimiz sınavın burs veren okuluna göndermeye karar verdiler. Okulun yurdunda kalacak olmak hiç güzel değil. Ama benim mal ikizimde annemle babama karşı gelmeyip hevesle fikirlerini kabul ettiği için yarın yeni bir hayata başlıyorduk.
Nilsu benim aksime cesaretli,özgüvenli,çılgın ve hiçbirşeyden kormazdı. Fakat ben tam bir ana kuzusuydum. Yarın okula gittiğimde en arkaya geçip oturmayı düşünüyorum ama o muhtemelen okulun yakışıklı çocuklarına nasıl yaklaşacağını düşünüyordur.
"Tamam anne. Geliyorum beş dakikaya." Dedim ve yatağın örtüsünü üstümden fırlattım. Bu odayı, bu hayatı, az sayıda olan arkadaşlarımı, herşeyi çok özleyecektim.
Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Belki yeni hayatım farklı olabilirdi. İlk defa birine aşık olabilirdim veya bir sevgilim olabilirdi ki yüzümü kaldırıp aynaya baktığımda bu fikrim duman olup uçtu. Bu çirkinlikle kim beni sever ki? Keşke ikizime azıcıkta olsa benzeseydim.
Aşağı indiğimde kahvaltı hazırdı. Herkes beni bekleme gereği duymadan kahvaltıya başlamıştı.
"Günaydın."
Sandalyeyi çekip oturdum. "Size de günaydın." Kahvaltımı bitirdiğimde Nilsu'nun da bitirmiş olduğunu gördüm.
"Kahvaltın bittiyse gelde valizlerimizi hazırlayalım." Dedim, başını olumlu anlamında aşağı-yukarı salladı.
Valizlerimizi alıp odaya geçtik. "Burayı çok özleyeceğim." Dedi Nilsu. Aslında hiçbir şey Nilsu'nun umrunda olmazdı. Garipsedim. "Sen? Sen hiçbirşeyi umursamazsın, özlemezsin." Dedim ona bakarak.
"Yo,bende insanım. Sen sadece duygularını gizleyemiyorsun. Fakat ben beni basit gösterecek duygularımı kolaylıkla saklıyorum." Dedi. Doğru demişti. Ben etrafımı siyaha boyamak isterdim, herşeyden gizlenmeyi. Ama o kendini basit gösterecek duygularını seçip,ayırıyordu ve sadece bunları gizliyordu. Pembe gibi gözükmeye çalışıyordu.
"Aşık olduğun zaman ne yapacaksın? Onu da gizleyecek misin?"dedim.
"Hayır,aşık olmak kötü birşey değil."
100 okuma= yb
