Remember Me -bakudeku-

.5.

BÖLÜMÜ DÜZENLEMEDİM YAZIM HATALARI
OLABİLİR MEDYAYLA BİRLİKTE OKUYABİLİRSİNİZ
KEYİFLİ OKUMALAR

BAKUGOU'NUN AĞZINDAN

"2 numaralı salon, doktor hanım sizi bekliyor buyrun."

Yaklaşık 8 aydır düzenli olarak psikoloğa gidiyordum. O kaza dan beri psikolojim altüst olmuştu. Yemek yemeyi bırakmıştım, arkadaşlarım ile asla görüşmüyordum ki kazanın benim yüzümden olduğunu düşünmüş hepsi benimle iletişimi kesmişti. Öyleydi, o lanet kaza benim yüzümden olmuştu, İzuku yu kendimden uzaklaştıran bendim.

8 aydır tedavi görmem hiçbir şeye yaramamıştı. Tüm gün yatağımdan çıkmayıp Deku ile olan video, foto ya da mesajlara bakıyordum. Yorulmuştum. Yanına gitsem? Beni hatırlamazdı. Hatırlatsam? Hatırladığına pişman olurdu.

Ağır depresyonlar geçirmiştim, kendime zarar vermiştim. Sırf bir çocuk için bu yaşta bu kadar yıpranmıştım. Nihayetinde daha iyi bir durumdaydım. Sanırım...

Eve geldiğim gibi eczane den aldığım hapları yuttum. Çoğu sakinleştiriciye benzer şeylerdi. Öfke problemimin azalması da bunlar yüzündendi. Ben artık gerçek ben değildim sanki 1 yıl önceki kişi Kacchan dı şu an ki ise Katsuki.

Telefonum çalmaya başladı

"Alo Katsuki oğlum nasılsın, napıyorsun"

"İyiyim anne"

Konuşmak istemiyordum sesim çok hissiz çıkıyordu ve ailemin bunu duymasını istemiyordum...

"Şarjım azaldı daha sonra ararım ben seni"

"Tamam oğlum, unutma aramayı merak ettik seni."

Annem bana bir şeyler olduğunu anlamıştı ki bunu 20 metre öteden beni gören veya sesimi duyan bir insan anlayabilirdi.

Okula ara vermiştim, gitsem de bir bok anlamayacaktım zaten.

<-FLASHBACK->

1 YIL SONRASI

Kafasını anca toparlayabilmişti Katsuki. Yeni bir şehire, Deku nu olduğu yere gelmişti. Onu bulmak, tekrar birlikte olabilmek için.

4 aydır sürekli aynı rüyayı görmeye başlamıştı.

"Anne, gel şuradaki parka gidelim"

"Hayır Katsuki şuan olmaz gel buraya, yola atlama"

"iyi sen götürmezsen kendim giderim"

Bir anda kendini yola atmıştı sarılı çocuk, dikkatsizce. Annesini bağırışlarını umursamamıştı. Neyse ki hızlıca karşı tarafa, parka gelmişti. Yeşil saçlı ufak bir çocuk çarptı gözüne. Tek başınaydı, ne arkadaşı ne de ailesi vardı yanında. Annesini ikna ettikten sonra çocuğu izlemeye başladı.

Çok güzel görünmüştü o an gözüne, yeşil saçlı çocuk. Yeşilli salıncağa geçince Katsuki de onun yanına gitti. Normalde çok sinirli ve atarlı bir çocuktu ama o an ona kötü davranmak istememişti nedendi, ne içindi. Garip gelmişti ne yapacağını bilememişti. Kendini yeşilliye iyice yaklaştırdı ve aklına gele ilk şeyi söyledi hızlıca.

"Kırmızı rengini sever misin? Bak benim gözlerim de kırmızı."

Katsuki otobüsü beklerken en sevdiği playlistini açtı, "Remember me" içinde Deku yu hatırlatan veya anıları olan şarkıları koymuştu.

Ücretini verdi ve otobüsün arkalarına doğru yürüdü. İnsaların yüzüne bakmayı sevmediği için yere bakarak yürüyordu. Bir anlığına karşısına baktı. Yeşil saçlar, yeşil gözler, hafif çiller. Deku...

Gözleri kararmıştı fakat bayılmak için doğru bir zaman değildi, toparlanmaya çalıştı. Bir anlığına göz göze gelmişlerdi. 1 yıldır aradığı, hayatının çoğunu birlikte geçirdiği çocuk. Her gün rüyalarında gördüğü çocuk. O buradaydı, karşısında. Ama ne dokunabiliyordu, ne de konuşabiliyor. Kulaklarında çalan şarkıyı bile duyamaz hale gelmişti.

Tüm yol boyunca ona baktı. Kalbi acıyordu ya da ağırıyordu emin değildi. Belki de fazla hızlı atıyordu.

Dünyadan kopmuştu, gözyaşları akıyordu Katsuki nin. Umrunda değildi, sadece sevgilisine baktı.

"Siktir" dedi içinden okula gelmelerine az kalmıştı. Onu okulda görebilir miydi, kendini nasıl hatırlatabilirdi. Korkuyordu. Hatırlanmak istiyordu, unutulmak değil.

Otobüs ten inmeden önce son kez Deku ya baktı ve göz kırptı.

BAKUGOU'NU AĞZINDAN

"Oi Bakugou"

Kirishima otobüsten iner inmez adımı bağırarak yanıma geldi.

"Kulağımı siktin be bacım"

Okula gelmeden önce internetten tanışmıştık buraya gelirken yardımcı olmuştu, ev bulmamda ve burayı tanımamda.

Konuşurken bir kere daha arkama baktım Deku yu görme umuduyla. Yoktu. Görsem ne değişirdi, daha da önemlisi geldim ve onu buldum şimdi ne olacak. Kazanın benim yüzümden olduğunu öğrenince ne olacak.

Peki hastalığının sebebinin ben olduğumu öğrenince ne olucak?  Beni sevicek mi? Kim bilir belki de nefret eder.

BÖLÜMÜ KEREME ADIYORUM ARTIK BAŞIMIN ETİNİ YEDİ KISA MISA AMA BANANE BUNUNLA YETİNİN HAHAYT SONRAKİ BÖLÜMÜ YARIN ATARIM