BY-1

18 3 0
                                    

"Bazen bana gelir giderler seni dert etmeler"

diyerek bölüme başlamak istiyorum. Eminim bu hikayeyi çok seveceksiniz. Yorum ve oylarınızı bekliyorum 😍

Lütfen başlama tarihinizi atar mısınız?💙

Gece'den,

  Yanağımdaki baskıyla gülümsedim.
Anlaşılan kocam yine rahat durmuyordu. Gözlerimi aralamak istemiyordum. Onun bana ilgisi ilk günkü gibi çok hoşuma gidiyordu. Öpücükleri yanaklarımdan boynuma kaymıştı.

"Canım uyumadığını biliyorum insan kocasına oyun oynar mı? Ne kadar ayıp hiç yakıştıramadım."

  Küçük çaplı bir kahkaha attığımda dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı. Tabiki bundan şikayetçi değildim. Aynı şiddetle ona karşılık verdiğimde bu işin uzayacağını düşündüğümden kendimi geri çektim.

"Hayatım bugün toplantın vardı sanki."
Beni öpmeye devam ederken sesimi algıladığını kendini birden geri çekmesinden anlamıştım.
"Bebeğim sana doyum olmaz ama bu toplantı gerçekten çok önemli. Hemen hazırlanayım."

  Saçlarımı öptükten sonra büyük bir hızla kapıdan çıkan kocama güldüm. Deliydi bu adam.
  Biz evleneli 2 yıl oluyordu. Evlilik aşkı öldürüyor diyorlardı ya bu tamamen yalandı. Birbirini seven iki insanın aşkı bitmiyordu çünkü. En azından bizde durum böyleydi. Onu ilk gördüğüm an anlamıştım benim için doğru erkek olduğunu.

Giray çok iyi bir adamdı. Düşünceli,nazik ve bana aşık. Onunla geçirdiğim 3 yıl o kadar güzeldi ki ömre bedeldi. Bana uçurumun kenarında evlenme teklifi etmişti. O anlar aklıma geldiğinde yüzümdeki gülümseme 2 ye katlanmıştı. Benim ailem olmuştu. Annem ve babamı 6 yıl önce bir trafik kazasıyla toprağa vermiş o soğuk toprağa sarılarak ölmeyi bekleyen beni, ölümün ucundan çekip almıştı. Hayatım, aşkım, sevgilim kısacası benim her şeyim olmuştu.

  Bugün kayınvalideme gidecektim. Selvinur anne dünyanın en iyi kaynanası olabilirdi. Giray onun tek oğluydu ama o beni kıskanmak yerine oğlunun mutluluğu için elinden geleni yapıyordu.
Pembe,dizlerimin bir karış üstünde biten elbisemi giydiğimde aynada kendimi beğeniyle süzdüm. Gerçekten güzel görünüyordum. Hafif bir makyaj yapıp kumral,kıvırcık saçlarımı düzelttim. Saçlarım kıvırcık olduğundan bakımını da özenli ve sık yapmak gerekiyordu.

Çantamı da alarak merdivenlerden aşağı indim. Gözlerim çalışanımız Selcan'ı bulduğunda gülümseyerek ona baktım.

"Efendim kahvaltı etmeyecek misiniz?"

"Hayır canım kayınvalidem ile edeceğim. Öğlen gibi gelirim."

  İyi eğlenceler diyen Selcan'a teşekkür ettikten sonra arabamı bahçeye getiren korumalara bakmadan arabama bindim. Giray'ın işleri işte. Çalışanlarımızla konuşmamdan rahatsızdı aslında sadece cinsiyeti erkek olan her şey ile konuşmamı istemiyordu. Pek bir şey demiyordu ama kıskanıyordu ve ne yalan söyleyeyim beni kıskanması hoşuma gidiyordu...

  Yol boyunca çok trafik yoktu bu yüzden rahat rahat Demirhan Yalı'sına girdim. Beni tanıyan korumalar hemen yalının kapılarını açmışlardı. Bir gün kayınvalideni göreceğim için bu kadar heyacanlanacağımı söyleseler inanmazdım ama kayınvalidem bana kendi kızıymışım gibi davranıyor beni öyle benimsiyordu ki eminim annem beni izlediği yerden çok mutlu oluyordu.

Koşar adımlarla salona çıktığımda Selvinur annenin burada olmadığını gördüm ta ki gelen piyona sesine kadar... Aralık kapıdan müzik odasına girdiğimde onu piyonanın başında görmek beni o kadar mutlu etmişti ki.

UÇURUMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin