-Armina kaç! Git! Güvenli bir yere git!
+Gidemem...
* * *
Armina bu kabustan uyanmıştı. Gördüğü şey... Bir kabus ama sanki gerçekte yaşanmış gibiydi. Yoksa bunu dünyada iken yaşamış mıydı.
Barın: saçma çok saçma!!
Armina: sende mi o kabuslarda gördün?
Barın: evet ve çok sinir bozucu
Armina: ne gördün?
Barın: boşver gitsin. Sadece saçmalık
Armina: peki
Barın Armina'ya kâbusu anlatmamıştı. Gördüğü şey neyse Armina'nın gördüğü kâbus gibi kötü birşey olmalıydı.
İkisi de kendilerine geldiler ve yola koyuldurlar. Nereye gittiklerini bilmiyorlardı ama birşey veya bir kişi bulma umuduyla yürüyorlardı.
------ ikindi saat 16.00 -------
Yürüyorlardı hâlâ ve konuşmuyorlardı derken bu sessizliği bozan Barın oldu:
Barın: hiç konuşmuyorsun
Armina: konuşacak bir şey yok
Barın: olsa konuşurdun yani?
Armina, Barın'ın bu tavrını çok sinir bozucu buluyordu. Zaten Barın da konuşmuyordu ve Armina biraz olsun sinirlenmişti.
Armina: bu benim kararım sanane!
Barın: sakin ol sadece konuşmaya çalışıyorum. Belli ki sen hâlâ o kâbusun etkisindesin
Armina: ...
Armina susmuştu çünkü Barın haklıydı. Hâlâ kâbusun etkisindeydi. Unutamamıştı. O gördüğü onu çok etkilemişti. Ya tüm gördükleri gerçekse, ya da tüm bunlar hayalse? Düşünüp durdu ama maalesef her şey gerçekti. Ama hâlâ kâbusu kafasında tekrarlıyordu.
Bir süre yürümeye devam etiler. En sonunda bir marketin önüne geldiler. İçeri girdiler ve yiyecek birşeyler aramaya başladılar. O sırada bir ses duydular. Barın kapının önünden dışarıya baktı
Barın: Armina saklan!
Armina: ne, neden?
Barın Armina'nın kolundan tuttu ve onu bir reyonun arkasına çekiştirdi.
Armina: hey ne oluyor!?
Barın: onlar geldi!
Armina: onlar kim?
Barın: ölüler
Armina şaşırmıştı. Burada herkese ölüyü zaten neden onlardan kaçıyorlardı?
Armina: bizde ölüyüz neden kaçıyoruz?
Barın: onlar görevini tamamlayamamış ve sonsuza kadar burada kalacak olan delirmiş ölüler
Armina şaşırmıştı. Burada görevini tamamlayamayan kişiler olması ona hırs vermişti. Çünkü kendinin de görevi vardı ve tamamlayamazsa kendi de o hâle gelebilirdi. Bu hâlâ gelmemek için mücadele edecekti.
Armina: Barın geliyorlar gitmeliyiz
Barın: arka kapı. Evet arka kapıdan çıkacağız üç deyince bir, iki, üç. Şimdi!
Armina ve Barın aynı anda arka kapıdan çıktılar. Tabiki bu kolay olmamıştı çünkü orda da ölüler vardı. Ama kurtulmayı başardılar. Oradan hemen uzaklaşıp güvenli bir yere gittiler. Uzun süre koştukları için yorulmuşlardı. Orada biraz dinlendiler. Armina sebebini bilmediği bir şekilde ağlamak istiyordu. Ama bunu yapmadı, kendini tuttu ve dinlenmeye devam etti.
