Yine kâbus ve saçma rüyalar olmadan uyanan Armina oldu ama Barın o kabuslardan görmüştü. Bu sefer sinirli değildi. Sanki kafasında herşeyi çözmüş gibiydi. Daha önceden gördüğü kabusları şimdi anlamıştı. Ve ne yapması gerektiğini de biliyordu.
Armina: günaydın
Barın: günaydın
Armina: artık kâbus görmüyorum
Barın: ben görüyorum ama kötü değil. Kafamda herşey yerine oturdu.
Armina: ne gördün?
Barın: uzun hikâye boşver
Barın yine Armina'ya kabuslarını anlatmamıştı. Ona güvenmiyor muydu? Armina bu sorunun cevabını bilmiyordu ama bildiği şey artık Barın'a güvenebilirdi. Bu zamana kadar beraberdiler ama Barın hâlâ Armina'yı öldürmemişti. Bu Armina'nın Barın'a güvenebileceği anlamına geliyordu.
Armina: hey Barın ben sana güveniyorum.
Barın: bende sana güveniyorum ama Uras'a ve Efsun'a ortak değiliz demiştin
Armina: onu bilerek öyle söyledim. Eğer ortağız deseydim ikimizin peşine düşerlerdi. Ortak değiliz dedim ve senin peşine düştüler farkettiysen seni kurtardım.
Barın: vay canına demek bunu planladın. Bu harika
Armina: evet başından beri biliyordum
Barın: anlaşılan beraberiz ortak
Armina: evet beraberiz ortak
Artık Barın ve Armina birbirlerine güveniyorlardı. Beraber Efsun'a karşı savaşacak ve hayata dönenler onlar olacaklardı. Barın silahını hazırladı, Armina ise pusulasını aldı. İkisi de Efsunu aramaya başladılar. Uzun bir arayış sonrasında nihayetinde Efsun'u bulmuşlardı. Sanki yer yarılmış içine girmişti ama sonunda onu bulmuşlardı. Efsun'un onları göremeyeceği bir yere gittiler ve saklandılar. Barın Uras'a yaptığı gibi Efsun'u da öldürmek istiyordu. Armina Efsun'a acıyordu ama hayata dönmek için fedakarlık yapmalı, Efsun'un ölümüne göz yummalıydı. Ve Barın Efsun'a saldırmaya hazırlandı. Silahını son bir kez daha kontrol etti ve silahını Efsun'a doğrulttu
Barın: Uras öldükten sonra yalnız kalmış gibisin
Efsun: bu seni öldürmeyeceğim anlamına gelmez
Barın: ama silahına komut verecek biri yok
Efsun:...
Barın: evet bunu sen de biliyorsun
Armina yine olanları sadece izlemek ile yetiniyordu. Efsun yalnızdı ve ölecekti bunu engellemek onun aleyhine olurdu ama Efsun'a yardım etmek istiyordu. Kararsız kalmıştı ama nihayetinde bir karar aldı.
Armina: Barın bence bunu yapmamalısın
Barın: ne, neden?
Armina: ona bir bak Uras öldü ve o...
Barın: evet o da Uras gibi ölecek
Efsun: bende burdayım
Armina & Barın: bir dakika!
Armina: belkide öldürecek başka birini bulmalıyız
Barın: ama başka kimse yok
Armina: Uras vardı ve Efsun da var. Onlar varsa başkaları da vardır.
Barın: başkasını bekleyemeyiz
Armina: bunu yapma Barın ona bak, Uras olmadığını için ona komut veren yok o güçsüz
Efsun: hey ayıp oluyor ama
Armina: ölmek istemiyorsan sus Efsun sen ölme diye uğraşıyorum.
Efsun: tamam
Barın: bak bu seferlik bırakıyorum ama bir daha karşıma çıkarsan Efsun ölürsün!
Efsun: umarım karşılaşırız
Efsun silahını aldı ve ortadan kayboldu. Barın sinirliydi çünkü bir an evvel buradan gitmek istiyordu. Armina da aynı şeyi istiyordu ama bunun için herkes ölmemeliydi. Bu işi masumları öldürmeden de yapabilirlerdi. Barın ve Armina yola koyuldular. Eski ama bi o kadar da sağlam bir binaya geldiler. Katlardan birine gittiler ve dinlenmeye başladılar.
Gün sonunda bitti. Barın sinirli ama Armina her şeyin şiddet olmadığını düşünüyor. Bu aslında doğru ama hayata dönmek için birileri ölmeli. Sizce Armina hayata dönmek için öldürecek mi yoksa fedakarlık mı yapacak?
