Sedef gene normal bir güne uyanmıştı. Ablası Nes ona kahvaltı yazırlamış ve onu yemeğe çağırıyordu. Güzelce yemeklerini yedikten sonra Sedef üstünü giyinip dışarı çıktı. En sevdiği marketten alışveriş yapıp kafa dağıtıcaktı çünkü neredeyse birkaç haftadır kimseye aşık olmamıştı. Orada birini bulurum umuduyla heyecanlı heyecanlı dışarı çıktı.
Sedef takip edildiğini hissediyordu sanki biri onu izliyordu ama kim olduğunu göremiyordu. Sonra biri onun adını söyleme başladı "Sedef", "Sedef". Ama sesin kime ait olduğunu kestiremiyordu. Olaylara aldırış etmeden yürümeye devam etti ve alışveriş merkezine vardı.
Orada kimseyle tanışamamıştı ama yeni güzel şeyler almıştı ve eve gidip onları denemek için sabırsızlanıyordu. Ama Alışveriş Merkezinden dışarı çıktığı gibi havanın kırmızı olduğunu gördü. Güneşin bu kadar erken battığına inanamadı Sedef ama aldırış etmedi. Birkaç dakika sonra Sedefin kafasına bir kuş düştü, ölü bir kuş. Gökten ölü kuş yağıyordu tüm güvercinler, serçeler, muhabbet kuşları hepsi ölüyordu. Sedef koşmaya başladı korkuyordu ve Ablası Nes'e ihtiyacı vardı çünkü o her zaman ne yapılacağını bilirdi. Sedef apartmanını gördü ve büyük bir rahatlama hissetti ama çok erken sevinmişti. Kendini hareket ettiremiyordu çok korkuyordu ve çabalamaya devam ediyordu. Gökyüzünde bir yüz belirdi.
--- Abla benim Shina küçük kız kardeşin. Lütfen bana yardım et bana işkence yapıyorlar. Sanada yapıyorlar. ASLINDA NES ABLA O DEĞİL SEDEF BU BİR RÜYA UYANIP HER ŞEYİ DÜZELTMEN LAZIM! ABLA BENI KURTAR ÇOK KORKUYORUM HEPİMİZİ SADECE SEN KURTARABİLİRSİN.
Sedef gözünü açtı, evdeydi. Sıcak yatağının içinde yatıyordu ve yanı başında Nes duruyordu. Nes sırrıttı ve "kahvaltı hazır kardeşim." dedi. Sedef bu işte bir tuhaflık olduğunu biliyordu ve bunu farketmesi uzun sürmedi. Nes'in aynada ki yansımasında yüzü yoktu.
