Mesafeler... Çok zordur mesafeler. O tek kelime boğazınızda düğüm olur, canınız acır. Sevdiğinizden ayrı olmak, hastalandıginda yanında olamamak daha bir sürü şey. Herkeste dayanamaz mesafelere. Sesini duymak en büyük mutluluğun olur. O tek kelime size sadece bir şeyi paylaştırır. Gökyüzü. Gökyüzü sizindir. Sizin tek ortak noktanız. Aynı anda bakarsınız ve bununla yetinirsiniz. Mesafeler çoğu şeyin anlamını daha fazla arttırır. Mesela şarkılar. Aynı şarkıyı dinlemek mutlu eder. Televizyonda aynı diziyi hatta maçı izlemek. Maç esnasında yorum yapabilmek. Yan yana olmak istersin. Kızarsın çoğu zaman " Onca yan yana olmak istemeyen insanlar aynı okulda aynı dersanedeyken neden biz yan yana değiliz? " diye kızar durursun. Üzülürsun, canın acır. Elinden hiçbir şey gelmez oysa. Imkanin varsa zamanı beklersin. Yoksa hayaliyle uyur, hayaliyle uyanırsın. Daha önce sarılmadiysan bilmedigin kokusunu özlersin. Mesafeler sarıldığında biter. Elini tuttuğunda. Yüzüne salakça gülümsediginde biter. Hissedersin zaten. Iliklerine kadar, tüm hücrelerinle. Yaşayanlar bilir. Yastığa başını koyup buluşma hayali, sarılma hayali kurmayı. Sadece ama sadece sarılmayı, koklamayi düşünür. Saftır mesafe aşkı. Kötü niyet barındırmaz. Sarılmanın, öpmenin yanında olduğu zaman hayatın ne kadar önemli olduğunu gösterir mesafeler. Eğer gerçekten seviyorsan sakın korkma mesafelerden, çünkü sadece bir sarılma ile bitecektir o kocaman mesafeler.
