Хүн гэдэг аз жаргалтай газар байгаа хэрнээ аз жаргалыг хайгч ажээ...
Вону - Тэгэхээр миний нэр И Хусог гэхдээ яагаад Вону гэж?
Чангкюн - Танд их таалагддаг байсан хоч нэр болохоор. Дуунуудаа ч энэ нэрээрээ гаргадаг байсан
Вону - Хоёуланд нь найзууд байдаггүй хэрэг үү?
Чангкюн - Харилцаагаа таслаад удаж байгаа
Вону - Тийм байх нь хммм. Тэгвэл-....
Чангкюн - Хён аан бишээ хайраа одоо түр хөгжилдөхдөө л анхаарч болох уу? Та надаас бүтэн гурван цаг асуулт асуулаа
Вону - Мэддэг байсан бол асуухгүй шдээ
гэж хэлээд хушуугаа унжуулах Вону өхөөрдөм байх аж.
Үүнийг нь ч харсан Чангкюн өхөөрдсөөр уруул дээр нь хөнгөхөн үнсэв.Үнсүүлсний дараа Вонугын тархи өөрийн мэдэлгүй өнгөрсөнг тоглуулж эхлэх нь тэр.
- Ядаж хоолоо идчихээд юмаа хийлдээ
-Уучлаарай ....аа ойрд ажил их байна.
-Хён та ядаж аль нэг ажлаа түр орхиж болохгүй гэж үү? Хэтэрхий их ядрахыг чинь харах надад хэцүү байна
-Зүгээр дээ удахгүй жигдрээд ирвэл ингэж их өөрийгөө хүчлэхгүй дээ
-Байнга л хүний үгнээс зөрж байх юм
-Гомдчихсон уу? Уучлаарай. Алив үнсье
-Үнсвэл өнөөдөр орондоо ирж унтан гэж амла
-Ойлголоо таны хүслээр эрхэм дээдсээ
-Тоглоом хийхээ боль хёнБяцхан хоорондын яриа байсан бөгөөд тэр залуугын царай ахиад л үзэгдэхгүй байх аж.
Чангкюн - Хённн та намайг сэрснээсээ хойш ямар их айлгаж байна гээч
Вону - Уучлаарай Кюнаа. Чи бид хоёрын л дурсамж бололтой. Сая гэнэт орж ирээд
Чангкюн - Та ямар нэг зүйл санаа юу?
Вону - Зүүд эсвэл бодит байдал аль нь гэдгийг ялгах хэцүү юм.
Чангкюн - Өөрийгөө зовоох хэрэггүй ээ. Санах ёстой зүйлсээ санаж л таараа. Тэр болтол надтай дахиад шинэ дурсамж бүтээцгээе
Вону - Миний нөхөр ч их сайхан сэтгэлтэй сахиусан тэнгэр байжээ
Чангкюн - Хённнн
Вону - Дахиад л иччихсэн үү? Хөөрхөн гэдэг нь
---
Вону - Хоёулаа Лондонд амьдрах мөрөөдөлтэй байсан юм уу?
Чангкюн - Үгүй дээ хён. Энд эмчилгээнээс болоод л ирсэн. Удахгүй Солонгос руу буцаж болох байх
YOU ARE READING
Time that I forgot {#Edited}
FanfictionНэг өглөө сэртэл би нөхөртэй болчихсон байсан... Changkyun+Wonho=Happy ~Tiff~