Chapter 20: Palawan Pt 2

82 5 3
                                    


Chapter 20

Keina's POV*

"Woah!! I'm full of sand!"I giggled as I spread the sand in my legs while sitting at edge of seaside. Pangatlong araw na namin ni Kairo dito sa Cauyan Island sa el-nido."Kairo can you bury half of me"Utos ko sa kanya. Lumapit naman siya sakin.

"Sit here"Naupo naman ako doon sa gilid sa malambot na lupa. Nag hukay niya nang konti at doon naman ako pinaupo bago ako tinabunan. I giggled every time he pour sand to me because sands are ticklish.

"Para kang bata"I smiles widely and giggled nang i touch niya yung ilong ko gamit ang point ng index finger niya. After a while My feet until my hips is bury. It's kind of heavy. Naka higa lang ako sa sand trying to avoid the sunlight na nag papa silaw sa mata ko.

"Now I'm a half sand human!" Sinilip ko si kairo na busy sa pag patag ng lupa sa bandang paa ko dahil nasisira yun."kairo do I look like a human sand now?"natatawang tanong ko dito. mula sa sinag nang araw ay nakita ko ang pag ngiti niya.

"Bakit gusto mo maging human sand?"I shrugged... It's not like I like to, it's just sounds cool hehe. I blink and blink when the sunlight hurting my eyes."tss"Lumapit pa si kairo sakin blocking the sunlight. Finally I could see fine now."Keina wear this"Sinuot niya sakin yung sand glasses ko kaya naman medyo dumilim ang paningin ko.


Lumipas ang halos kalahating oras nang naisipan namin pumunta sa ibang lugar...kaya naman naglalakad kami at naghahanap nang restaurant na mapupuntahan...Habang naglalakad ay pinapanood ko ang mga taong masayang ineenjoy ang dagat.

May mga nag vovolleyball, nag hahabulan. nag gagawa ng sand castle at nag su swimming. Napa tingin ako kay Kairo na nasa likod ko dala dala yung tsinelas ko.. Nauuna ako kasi nagtatalon ako dito...

"ate look out--"

"Awiih"I blink nang biglang may tumamang bola sa mismong muka ko.. Pakiramdam ko ay naalog ang utak ko at napisat lahat nang nasa muka ko. Why is this happening to me everytime nauuna ako mag lakad kay Kairo...

"Hala ate sorry!"I blink twice nakita ko yung mga teenager na naglalarong nakatama sa muka ko ng bola. that hurts... Hindi manlang manlambot yung bola.

"Tsk like what I thought..."Mangiyak ngiyak akong tumingin kay kairo na naiiling na lumapit sakin."Your nose is bleeding--How come you didn't see the ball coming"Ngumuso ako.

"Nakita mo?"I asked him. Napa tingin naman siya sakin at hindi sumagot"See hindi mo den nakita"Reklamo ko.. My nose feel sting.

"Hala sorry po talaga!"Napa lingon ako sa apat na batang nasa harap namin."O..okay lang po ba kayo?"tanong nung isang babae. Tumango naman ako at bahagyang tinanggal yung kamay ni kairo na naka hawak sa pisngi ko.

"O..okay lang ako naman yung hindi naka kita eh--pero masakit bakit ang tigas nang bola niyo"

"P..pasensya na po kaka pahangin lang kasi--dalahin po namin kayo sa clinic"

"It's okay--Wahhh"Napa sigaw ako nang bigla akong umangat. "K..kairo kaya ko naman maglakad"Gulat na sabi ko ng buhatin niya ako.. Para naman akong sako nito.

"Next time be careful"Seryosong sambit niya sa mga bata bago naglakad. Hala natakot ata yung mga bata kasi nag si yuko sila. Bad talaga si Kairo. Bata yung mga yun eh.

"Kairo bakit mo naman sila ginanon"

"What did I do?"

"Hindi ka manlang ngumiti bago nag sabi nang 'next time be careful" pang gagaya ko pa sa kanya. I heard him 'tsk' at nagtuloy lang sa paglalakad. Maya maya ay pumasok kami sa isang hotel--teka ito yung hotel na tinutuluyan namin ah.

My nerdy childish wifeWhere stories live. Discover now