To Love Again (Teen Series #2) |Completed|

35

"I'm breaking up with you, Jiro"

My heart was beating faster. My hands was shaking. I was scared to his reaction. I need to do it. Ayokong makipaghiwalay sa kaniya through phone, I want to break with him by seeing him. Ngayon ko lang gagawin 'to kasi hindi na 'ko babalik dito. Matatagalan pa bago ako makauwi. Ayokong maghiwalay kaming hindi ko siya nakikita, alam kong masakit... pero kailangang gawin.

"Ano? Nako, nagpraprank ka. May isa ka pag regalo 'no! Ilabas mo na! Dali!"

I looked away. This gift what he received? A break up? Oh hell. This is so painful.

"No. I really want to break up with you, please Jiro"

"Bakit? Bakit ako papayag ha? Hindi ako tanga, Kaye. Ayoko"

"I'm tired" I cry "Pagod na 'ko. I need more time, please"

He laughed sarcastically "Napagod din ako pero hindi ko naiisip na iwan ka" his voice cracked "A-Ano ba namang birthday 'to. Memorable"

I sob when I see him wiped his tears. I made him cry.

"Hindi, ayoko, ayokong pakawalan ka. Kung pagod ka, edi magpahinga ka, 'di ba? Hindi 'yung iiwan mo 'ko. Ayoko ng ganito. Napapagod naman na rin ako e, pero hindi ko naisip na makipaghiwalay sa 'yo. Sa 'yo na nga lang ako kumakapit tapos iiwan mo pa 'ko? Paano naman ako? 'Yung tayo?"

Mas napaiyak ako lalo.

"Nawawalan na tayo ng time sa isa't-isa" I said.

"Kaya nga e, ikaw kasi, bakit mo pa kasi piniling mag-aral sa ibang lugar. Ayaw ko talaga, pero wala akong magagawa e, desisyon mo 'yan. Boyfriend mo lang naman ako"

Yes. It was my fault.

"I'm breaking up with you. Ayoko na, pagod na 'ko"

Umiling siya "Pagod ka lang" he hug me.

Bumuhos ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan. Ang sakit. Ang sakit-sakit. Ako ang makikipaghiwalay pero, ako rin 'yung nasasaktan. Ang tanga ko.

"Ayoko, please. 'Wag mo naman akong iwan. Ikaw na lang 'yung lakas ko. Ikaw na lang 'yung pag-asa ko, tapos iiwan mo pa 'ko. Kaya nga kita niligawan kasi gusto ko makasama ka habang buhay e. Iiwan mo pa 'ko. Hindi ko kaya"

Hindi ko rin kaya, pero kailangan kong pilitin. Para sa akin. Para sa 'yo. Sa atin.

Humiwalay ako sa kaniya at pinunasan ang aking mukha. I don't want him to see me crying. Nasasaktan na kami ngayong dalawa.

"Jiro. Please?" Kanina pa ako nakikiusap. Bakit ang hirap niya akong pakawalan? "Palayain mo na 'ko. Pagod na 'ko. Ang dami ko ng iniisip. Wala na tayong time sa isa't-isa. Intindihin mo naman ako, please?"

Hindi siya nakasagot.

"Pero? Paano naman ako? Iiwan mo 'ko? Pagod na rin naman ako ah, ikaw na nga lang 'yung lakas ko e"

"I'm busy with my lessons, nahihirapan na 'ko. Nawawalan na 'ko ng time sa 'yo. We need to end this"

"Mahal mo 'ko 'di ba?" Mga tanong niyang tumagos sa puso ko "Kung mahal mo 'ko. Edi... edi hindi mo 'ko iiwan, 'di ba? Kaye" he held my hand "Lalaban tayo okay? Lumaban ka naman para sa 'tin. Sa akin"

"But I'm tired. I'm tired for everything"

"Pagod ka na sa 'kin? May mali ba 'ko? May nagawa ba akong masama para iwan mo? Sabihin mo please. Hindi 'yung ganito. Hindi 'yung iiwan mo 'ko"

Umiling ako "Ako ang may problema" I whisper "Ako ang may kasalanan. If you blaming yourself, please don't. Wala kang kasalanan. Ako ang may mali. Nadadamay ka lang sa problema ko"