Karanlık Hayatım -.-

Yine yeni bi gün -.-

Sabahın 6 sında okul mu olur ya. Demek ki oluyo ki ben bu saatte uyanıyorum. Sabah kalkıp aşşağya indiğimde annemler not bırakmışalardı. Tabiki yine işleri vardı. Yukarı çıkıp okul kıyafetini giyip sacımı yapmıştım. Sonra aşşağıya inip servisi beklemeye başladım. O ara yanıma Can da geldi. Servis gelince ikimizde bimiştik. Yanıma oturmuştu.Şaşığmı belli etmemeye çalışıyordum. Aynı yaşta olduğmuz aklıma geldi. O sıra okula gelmiştik. Ben sınıfa girdiğimde yanı boş olan 2 kişi vardı. Zaten biri Can dı. Aynı sınıftaydık demek ki. Ama ben ön sırada ki çocuğun yanına oturmak istemiştim. Gidip oturdum. Oturmamla Canın kolumdan tutup beni kendi sırasına getirmesi bir oldu. Bana dönüp :

-O çocuğun yanına oturma sana zarar verebiliri. Çalışkan ama değişik biri.

+ Buna sen karışma daha 2 günlük çocuksun.

O sıra tüm sınıf bize bakıyordu. Bende dediğme pişman olmuştum. Ağır oldu sanki biraz.

- 2 günlük çocuğum diye seni koruyamaz mıyım.
+Tamam öyle olsun koru.

Yanına oturmuştum. Bana baktığnı hissediyodm ama ona bakmamaya çalışıyodum. Hoca gelmişti. Beni hemen farketmişti. Kalkıp kendimi felan tanıtmıştım. Zil çalınca bi kız yanıma gelmişti.

-Meraba ben Elif

+Meraba bende Ezgi

- Aşşağıya inelim mi

+Olur

Kantine gelmiştik. O bize kahve alırken bende etrafa bakıyorudum. Baya yakışıklı çocuklar vardı. Tabi güzel kızlarda. O ara bi yere dalmıştım. Orda ki çocukta bana gülümsemişti. Ona baktığmı zanetti heralde. Kafamı önüme çevirmiştim. Elif gelmişti.

-Burda ki çocuklar çok zararlılar. Dikkat et kendine. Tipe bakıp aşık olma. Zarar verirler.

+ Teşekkürler canım

- Rica ederim

Baya saat geçmiş dersler bitmişti. Eve gelmiş oturuyodum. Annemler odada babmla konuşuyodu. Dinliyodum. Annem babama "Sen Ezginin hayatını kararttın sadece onun değil çocuğumuzunda şuan kimin elinde nerde bilmiyoruz" diyordu. Ne demekti bu. Nasıl yani. Benim kardeşim mi vardı.