Karanlık Hayatım -.-

Son kez annem -_-

Eve girince sessizce odama çıktım. Annemler yine yoktu heralde. Duş aldıktan sonra yatağa yatmıştım. Önce tüm olanları Elife anlatmış sonra internette dolaşmıştım. Uyuyamıyordum. Ufak adımlarla camın önüne gittim. Pencereden esen hafif rüzgar üşümeme neden olmuştu. Yatağın yanında duran sigaraya elim gitmişti. Sigarayı aldıktan sonra camın önüne geri geldim. Evlerin camlarına baktığımda bu saat olmasına rağmen kadınlar vardı. Bende vazgeçtim. Aşşağı iniyodum ancak babamın anneme bağırış sesleri bana engel olmuştu. Yine o kayıp kardeşimden dolayı kavga ediyolar annem ben duymiyim diye babamı susturmaya çalışıyodu. Bi merdiven daha indiğimde babamın anneme vurduğnu hissettim. Koşarak yukarı çıktım. Neden o adama engel olmadığmı bilmiyodum. Kafama yorganı çekip içten içe ağlıyodum. Uyuya kalmış olmalıyım. Bugün pazardı. Mutlu olmam lazımdı ama ben halsizdim. Geceliklerimle aşşağı indim. Babam içerde uyuyodu. Anneme bakmak için yukarı çıktım. Odanın kapısını açmam ve çığlık çığlığa ağlamam bir oldu. Annem benim küçükken atladığım iple kendini asmıştı. Şimdi ben kim için yaşıycaktım. Kim bana sen yeter ki mutlu ol diycekti. Bugün pazardı mutfakta güzel kahvaltı kokusu gelceğne odadan çığlık seslerim geliyodu. Ben evimize kayıp kardeşimi getircem 1 kişi gelcek derken 1 kişi mi gitmişti? Ben artık anne diye değil baba diyemi ağlıycaktm? Keşke son kez annem diyebilseydim sana.