𝑉𝐼̇𝑉𝐴 𝐿𝐴 𝑉𝐼̇𝐷𝐴 | ❝ Bazı seçimler yeni bir başlangıç gerektirir, çünkü artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.❞
Harry, Sirius'un ölümünden sonra içine kapanmak istedi ve Sirius'u son kez ziyaret etmek için kemerin yanına gitti.
Veya
...
Kar bir kez daha buzlanmış camların karşısında girdap gibi uçuşurken, Noel hızla yaklaşıyordu. Hagrid Ortak Salon'a çoktan her zamanki on iki Noel ağacını tek başına yerleştirmiş, merdiven korkuluklarına gümüşi şeritlerden oluşan çoban-püskülleri dolanmıştı.
Zırhlı heykellerin kasklarının altındaki mumlar kor düşmüşçesine parlıyordu, koridor boyunca bütün açıklıklara ökseotu öbekleri asılmıştı. Her geçişinde Harry'yi ökseotlarının ardından izlemeye karar vermiş gibi gözüken ve koridorda tıkanmalara neden olan büyük kız grupları vardı. En azından Harry'nin yaptığı gece gezileri ona kalenin gizli geçitleri hakkında umulmadık ama bir hayli de yararlı bilgi edinmesini sağlamıştı; sınıflar arasında "ökseotsuz" yollar bulmakta zorlanmıyordu.
Ron ise bu tür çıkmazları kullanmalarına, neşeden yoksun kıskançlık kaynayan kükremeye benzer bir kahkaha atmakla karşılık vermişti. Harry her ne kadar bu yeni gülen, şaka yapan Ron'u, birkaç haftadır sinirli hareketlerine katlanmak zorunda kaldığı haline tercih etse de, bu gelişmiş Ron ona pahalıya mal olmuştu. Öncelikle Ron'u öpmediği her anı vakit kaybı olarak görmeye başlamış olan Lavender Brown'ın sık sık aniden ortaya çıkışlarına tahammül etmek zorundaydı, ikincisi Harry, bir kez daha kendini birbiriyle konuşmamaya niyetli iki kişinin dostu olarak bulmuştu.
