Masum Aşıklar <Masumlar Apartmanı>

🎡Bölüm 1🎡

~Gülben;

S: 1,2,3...

G: Şey abla ben bi yukarı çıkıcam

S: Tamam Gülben. Ya ben kaçta kalmıştım Gülben?

G: Dört abla, dörtte kalmıştın

S: Ay emin misin?

G: Evet evet eminim

S: İyi ozaman. 1,2,3,4...

Yukarı çıkmak için yanından ayrıldım. Aslında ara sıra hangi sayıda kaldığını yalan söylüyorum. Ama onun iyiliği için yani. Bu dört sayısını nedense çok fazla takıntı haline getirmiş.. Üst kanımızdaki boş dairenin kapısını açtım. Açtığımdaki o manzarayı görmek artık beni bitiriyordu. Her gün, her gece aynı şeyin olması, artık benim hayata olan umudumu yitiriyordu. Çişli çarşafımı içeriye attıktan sonra çıktım ve aşağıya indim. Ablam hala fasulyeleri yıkıyordu.

G: Yardım edilecek bir şey var mı?

S: Yok Gülben sağol

G: Tamam olursa çağırırsın

S: Tamam

Mutfaktan çıktıktan sonra odama girdim. Filiz bebeğimi kucağıma alıp yatağıma oturdum. Oyuncakların benim her şeyimdi. Tabi Esattan sonra.. Derdim olursa onlara anlatıyorum, çünkü bu dünyada bir tek onlar beni diyordu. Ablama bile bir şey anlatamıyorum. Han kendi kafasında, Neriman derslere kafa yoruyor, babanın zaten aklı bir gidip geliyor. Açıkçası konuşup sohbet edebileceğim bir arkadaşım yok. Arkadaş nedir bilmem mesela. Annem zaten derdi "Sen altına kaçırdığın sürece kimse seni sevmeyecek, hiç arkadaşın olmayacak!" diye haklıymış kimse sevmiyordu beni oyuncaklarımdan başka...

S: Gülbeen, bi gelir misin?

Görüyor musun? Hep işi düştüğünde beni çağırıyor. Hiç 'gel kardeşim oturalım sohbet edelim' hiç demiyor anca temizlik yapsın.

S: Kız Gülben kime diyorum?

G: Geldim abla

İstediği iki saniyede olcak zaten. Allah'ım ya..

G: Efendim noldu abla

S: Hanı bir arasana saat kaç oldu gelmedi hala neredeymiş bir sor bakalım

G: Tamam arayım

Han Aranıyor...

G: Alo Han, nerdesin? Ne zaman geleceksin?

H: Hastanedeyim ben

G: Nee!

S: Ne ne Gülben ne oldu?!

***