🖤💚Hope Leaves..💚🖤(complete)

part 10

ජිමින් තමන්ගේ කෑම එක දිහා බලන් සුසුම් හෙලුවේ කී වෙනි පාරටද කියලා එයාටවත් මතක නෑ...හැන්ද අරන් ඒ පැත්තෙන් මේ පැත්තට මේ පැත්තෙන් ඒ පැත්තට කෑම එක කලවම් කරා මිසක් එයා එක කටක් කෑවේ නැහැ...

"ජංකුක් කට අරින්නකෝඕඕ"

"අයියෝ ටේ මේ කීවෙනි පාරද...ඔයා කන්නැද්ද..ඔහොම ගියොත් ඔයා කෙට්ටු වෙයිනේ.."

"මං කෙට්ටු වුනාට කමන්නෑ..මගේ කූකි ලස්සනට ඉන්න ඕනා.."

ජංකුක්ගේ කට ගාවට ලං කරගත්ත හැන්දත් අතේ තියාගෙන ටේ කිව්වා..

"ආව් බලන්නකෝ ඒ දෙන්නා"

"ඒ දෙන්නා එකට ගොඩක් කියුට් නේද"

"අනේ මං නම් ගර්ල් කෙනෙකුයි බෝයි කෙනෙකුයිවත් ඔච්චර ලස්සන කපල් එකක් විදියට දැකලා නෑ.."

"ජංකුක්ට ටේම තමා ගැලපෙන්නේ..ඒ දෙන්නාට දෙන්නා ඇරෙන්න මං නම් හිතන්නෑ වෙන කවුරුහරි ගැලපෙනවා කියලා."

ජිමින්ගේ වටේ පිටේ කසුකුසුව එයාට හොඳට ඇහෙනවා..ස්කෝලේ හැමෝම කතා වෙන්නේ ඒ දෙන්නා කොච්චර ලස්සන කපල් එකක්ද කියලා..ඒ වගේම ස්කෝලේ හැම තැනම පැතිරුනා ජංකුක්ට ටේ හොරෙන්ම ලියුම් දීල පටන් ගත්ත ආදර කතාව..හැමෝම කොච්චර හුරතල් ආදර කතාවක්ද කියලා කතා වුනා..

"හ්‍යුන්ග්...හ්‍යුන්ග් කන්නැද්ද.. තාම පොඩ්ඩක්වත් කෑවේ නෑ නේද"

ටේගේ බලකිරීමෙන් බේරෙන්න බැරිව අන්තිමට කෑම එක කාපු ජංකුක් එහෙම ඇහුවේ ඇස් යට කලු වලාවලින් වැහිලා 'ඇඟට හරි නැති නිසා' දවස් ගානක නොකාපු එකේ ප්‍රතිපලයක් විදියට මමියක් වගේ පෙනිච්ච ජිමින් දිහාට..

"නෑ..ජංකුක් මට බඩගිනි නෑ..ඒකයි.."

ජිමින් තමන්ගේ ඉස්සරහා වද වෙන දෙන්නා දිහා බලන් ලියලා එයාගේ කෑම එකේ කටක් අප්පිරියාවෙන් වුනත් කෑවේ කාටවත් වදයක් වෙන්න ඕන්නෑ කියලා හිතන්..

"අනේ මන්දා හ්‍යුන්ග්ට ගොඩක් අමාරුයි වගේ...හ්‍යුන්ග් එන්න එන්නම දුර්වල වෙලා"

ලොකු හුස්මක් පහත හෙලපු ටේ ජංකුක්ගේ කනට රහසින් මිමිනුවා..

"හ්ම්ම්"