~Κεφαλαιο 17~

23 5 2
                                    

η ώρα έχει πάει 6:30 και εγω δεν προσπάθησα καν να κοιμηθώ είχα τόση υπερένταση που το μόνο που έκανα ήταν να σκεφτώ λιγο πως πρέπει να φερθώ σε όλη αυτή την κατάσταση.Άρχισα να ετοιμάζομαι και ξύπνησα και τα κορίτσια για να παμε σχολείο σε λίγο είπα στις άλλες ότι η Δαναη θα μείνει μαζί μας για μια εβδομάδα και μπορω να πω πως χάρηκαν

«Δαναη ελα λιγοοο»την φώναξα
«ελα τι έγινε;»μου λέει
«να χθες όταν κοιμόσουν ήρθε ο αδερφός σου και του είπα πως θα μείνεις εδώ μια εβδομάδα»
«αωωω ευχαριστώ παρά πολύ που κοιμήθηκε;»με ρώτησε
«πραγματικά δεν ξέρω του είπα να κάτσει εδώ αλλά όπως και περίμενα απλά μου μίλησε ασχημα»
«θα τον παρω τηλέφωνο σε λίγο για να μου πει»

********

είμαστε σχολείο εδώ και κάνα 5λεπτο και περιμένουμε να χτυπήσει το κουδούνι. Κοιτάω προν την μεριά που κάθεται συνήθως και δεν είναι πουθενά και δεν μπορω να καταλάβω αν είναι καλο ή κακό αυτό. Για κάποιο λόγο ανησυχώ όποτε πάω στη Δαναη και την ρωτάω τι της είπε αλλά μου είπε πως δεν της το σήκωσε εκεί είναι που δεν άντεξα είπα στα κορίτσια πως δεν νιώθω καλά και θα πάω σπίτι στη πραγματικότητα πήγαινα να τον ψάξω. Είχα μια ιδέα για το που μπορεί να ήταν όποτε αποφάσισα να τον ψάξω εκεί πρώτα.

********
προφανώς και πήγα στο παρκάκι πάω προς το παγκάκι και ναι καλά μαντέψατε είναι εκεί κι κοιμάται στα γρασίδια υπάρχουν πάνω από 40 τσιγάρα και 1 άδειο μπουκάλι βότκα γαμωτο γιατί δεν έμεινε στο σπίτι. Δεν μπορω να καταλάβω μου συμβαίνει μαζί του με νευριάζει τόσο που θέλω να μην του ξανά μιλήσω ποτέ αλλά είναι τόσο γλυκός όταν θέλει φακ δεν μπορω να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου. Μάζεψα τα πάντα από κάτω και αποφάσισα να μην τον ξυπνήσω τον σκέπασα με την ζακέτα μου και πήγα να χορέψω λίγο για να ξεσπάσω τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει πολλά.

χορεύω και απλά όλα εξαφανίζονται από το μυαλό μου νιώθω ελεύθερη και προστατευμένη ξαφνικά έχω μια επιθυμία να κάνω σκειτ και αποφάσισα να τον ξυπνήσω και να τον ρωτήσω αν θέλει να παμε άλλωστε εκείνος με έμαθε να κάνω τα βασικά.

«Αλεξξξ» του σιγοψυθιριζω καθώς πηγαίνω κοντά του
«μμμμ»μουγκρίζει
«ξυπνά θέλω να κάνουμε κάτι»του λέω και πετάγατε όρθιος
«γαμω ζαλίζομαι τεσπα τι θέλεις να κάνουμε δαφνουλα μου λέει με πονηρό ύφος
«κατσε καλά Αλεξ να παμε κάπου θέλω όχι να γαμηθουμε ιου ποσο χαμηλά να πέσω ελεος»του λέω και σκληραίνουν τα χαρακτηριστικά του
«που;»με ρωτάει απότομα χωρίς καν να με κοιτάει
«να σκεφτόμουν να παμε για σκειτ»του λέω και με κοιτάει στα μάτια ξαφνιασμένος λες και αυτό ήταν το τελευταίο πραγμα που περίμενε να πω
«ναιιι αλλά σε λίγο»λέει με ενθουσιασμό λίγες φορές τον έχω δει να είναι τόσο χαρούμενος
«οπα αυτή είναι η ζακέτα σου πόση ώρα εισαι εδώ;»με ρωτάει τι να του έλεγα να ίσως και να σε ερωτεύομαι σιγά σιγά όποτε όταν δεν σε ειδα σχολ ανησύχησα και σε βρήκα εδώ αλλά ήσουν γλύκας καθώς κοιμόσουν όποτε σε σκέπασα και σε άφησα ΟΧΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ
«εμμ κάνα μισάωρο ηρθα να χορέψω και σε ειδα εδώ»του κάνω και ελπίζω να ήμουν πειστική
«σχολείο λεφτ δε τσατ;»με ρωτάει
«μίλησε αυτός που κοιμόταν σε παγκάκι.»
«δεν ήταν και το καλύτερο μου τραστ μι»
«είμαι σίγουρη γιατί ήπιες και κάπνισες τόσο ρε Αλεξ;»τον ρώτησα και ήξερα πως θα με έβριζε ασχημα
«έτσι δεν σου πέφτει λόγος σήκω να φύγουμε»

*********
μόλις τελειώσαμε με το σκειτ και ήταν υπεροχα περιμένω πως και πως την επόμενη φορά που θα παμε δεν τον βλέπω και πολύ χαρούμενο όμως αποφάσισα να τον ρωτήσω γιατί μια ζωή την έχουμε το πολύ πολύ να με σκοτώσει
«Αλεξ εισαι κομπλέ;»
«όχι»
«τι έγινε;»
«απλά δεν αντέχω άλλο τεσπα παμε σχολ να σας πάω όλες σπίτι»

είμαστε στο αμάξι και παμε προς το σχολείο από λέω να του προτείνω να μείνει μαζί μας δεν θα δεχτεί το ξέρω αλλα ελπίζω
«μπορείς να μείνεις σπίτι μας»
«με τίποτα»
«γιατι ρε Αλεξ»
«δεν θέλω να με λυπούνται»
«το να συμπάσχει ο αλλος δεν είναι λύπηση μάθε να δέχεσαι βοήθεια από τον άλλο γιατι θα μείνεις μόνος σου για πάντα έτσι όπως το πας»εγω τα λέω αυτά;ποιος μπήκε μέσα μου απαπαπα
«γαμω ωραία μόνο για σήμερα»μου λέει και παθαίνω τσοτσο
«ωραιαααα»

Ζω παιδιά
Ξέρω δεν το περιμένατε αχαχαχα
λοιπόν θεωρώ ότι θα ανεβάζω συχνά αλλα δεν υπόσχομαι τίποτα ελπίζω να σας άρεσε τα λεμεεε:)

His smile her troubleDonde viven las historias. Descúbrelo ahora