"ကျန့်ကျန့်ရေ ကိုယ်ဆေးရုံသွားတော့မယ်
အားယွမ်လေးကိုကြည့်ပေးထားနော်
နေ့လည်ကျ တခါပြန်လာခဲ့မယ်"
"အိုကေ"
"ပါးပါးပြန်လာရင် မုန့်ဝယ်ခဲ့"
"ငါ့အတွက်ရောဝယ်ခဲ့"
"အင်းနှစ်ယောက်လုံးအတွက်ဝယ်ခဲ့မယ်
လေးလေးကျန့်ကျန့်ကိုမဆိုးရဘူးနော် အားယွမ်"
"ဟုတ်"
ရိပေါ်ကနှုတ်ဆက်ပီးဆေးရုံထွက်သွားတော့မှ
အားယွမ်အခန်းထဲကိုယူရီကဝင်လာတယ်
"ရှောင်းကျန့်"
"ဘာတုန်း"
"နင့်ကိုပြောစရာရှိတယ်"
"ငါနားထောင်ဖို့အချိန်မရှိဘူး"
"နင့်ကျဲကျဲအကြောင်းဆိုရင်ရော"
ရှောင်းကျန့် ယူရီကိုတချက်ကြည့်လိုက်ရင်း
"ကလေးရှိတယ် လာ အပြင်လိုက်ခဲ့"
သူတို့နှစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေး
စကားပြောရန် ခြံထဲကိုဆင်းခဲ့ကြတယ်
"ဝမ်ယွမ်ကဝမ်ရိပေါ်ရဲ့သားအရင်းမဟုတ်ဘူး
သိလား"
"အဲ့တော့"
"နင့်ကျဲကျဲက ငါတို့ရိပေါ်ကို လိမ်ပီးလက်ထပ်ခိုင်းတာ"
"ဟားဟား ရီရတယ် ဝမ်ရိပေါ်က အလိမ်ခံရအောင်
သူကငတုံးလား "
"နင့်ကျဲကျဲမှာရည်းစားတစ်ယောက်ရှိတယ်သိလား"
"၂၀ကျော်မိန်းကလေးတစ်ယောက်မှာ ရည်းစားရှိတာဆန်းလား မင်းတောင်မရေမတွက်နိုင်တဲ့ကောင်
တွေနဲ့ဖြစ်ပျက်နေသေးတာပဲ
မဟုတ်ဘူးလား ငါ့မှာ သက်သေတွေရှိတယ်နော်"
နောက်ဆုံးစကားရောက်တော့ ရှောင်းကျန့်က
ယူရီ့မျက်နှာနားကိုကပ်ကာပြောရင်း
ပြုံးပြလိုက်တော့ ယူရီက တွန်းထုတ်တယ်
"ကင်ယူရီ!!!!"
"ရိ ရိပေါ်ကော"
အနောက်ကိုလန်သွားတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုဖမ်းလိုက်ရင်း
မျိုးရိုးနာမည်ကိုပါတပ်ကာခေါ်လိုက်တော့
လန့်သွားတယ် ရင်ခွင်ထဲကတစ်ယောက်က
လွဲရင်ပေါ့
