Menekşe sokağı sakinleri

Adsız Bölüm 2

İlk kitap deneyimim fazlaca acemiyim ama seviyorum yazmayı yazarak kendimi ifade etmeyi birilerinin yüreğine dokunabilmeyi birilerinin söyleyemediği sözleri söyleyebilmeyi. Eğer olmamışsa yorum olarak belirtirseniz gerçekten sevinirim. İyi okumalar 😌

  Her zaman olduğu gibi karşımda gamzelerini sere serpe gülerken yüzümde engel olmadığım tebessümümle camdan onu seyrediyordum. gülüşü bana bu dünyayı yaşanılır bir yer haline getiriyor, derin huzurlu nefesler aldırtıyordu. sevdamı anlatırken kendimi tanıtmayı unuttum ben yüsra Sevdası yüreğinden büyük yüsra aslen Ordulu olsam da doğma büyüme Bursalıyım 19 yaşındayım anaokulu öğretmenliği son sınıf öğrencisiyim çekirdek ailemin tek kızıyım. annem ev hanımı babam emekli asker. Çalan telefonumla gözlerimi ondan çekip yatağımın üstündeki telefonumu aldım kardeşim dediğim en yakın arkadaşım Rümeysa arıyordu.

R- alo. Efendim kardeşim ?

-nasılsın güzelim ?

R- iyim canım, sen nasılsın?

-bende iyim sana bir şey sormak için aramıştım ;

R- sen sormadan ben söyleyeyim o zaman cihat burada.

- yoo ben onu sormayacaktım ki 

R- hadi hadi yarım saat önce dönmesi gerekti, dönmedi sende merak ettin sanki bilmiyorum.

kıkırdayışını duydum

- ne yapayım ama başına bir şey geldi sandım.

R- tahmin ediyorum sorun yok birazdan kalkarlar herhalde için rahat etsin.

- teşekkür ederim kardeşim iyi ki varsın.

R- sende iyi ki varsın iyi geceler.

- iyi geceler güzelim.

telefonu kapattıktan sonra camın yanına gidip tekli koltuğuma oturdum ve bakmaya doymadığım yüzüne çevirdim tekrar gözlerimi. sanki izlendiğini hissetmiş gibi etraftaki evlere baktı ve bir kaç saniye sonra gözlerimiz buluştu bakışıyla kaç bahar geldi yüreğime bilmeden baktı. Öyle güzel baktı ki sanki gökyüzünü gözlerine sığdırmış gibi. Başıyla ufak bir selam verdi gözlerimle aldım selamını tekrar önüne döndü. o böyleydi işte hep bakıyordu ama bir kez olsun anlamamıştı onu sevdiğimi, bir kez olsun okuyamamıştı gözlerimde kendini, ama biliyordum bir gün okuyacaktı. Umarım o gün çok geç olmazdı. 10 dakika sonra ayaklandılar arkadaşlarıyla vedalaştı onlar giderken tekrar bana baktı ve telefonunu çıkardı sanırım birine mesaj atıyordu. telefonum elimde titredi sanırım mesaj attığı kişi bendim. hemen telefonuma baktım ve tam tahmin ettiğim gibi bana mesaj atmıştı.

A - yüsra hala niye uyumadın saat geç değil mi sence de?  02.00

R- uyku tutmadı Alparslan abi. 02.00

benden yaşça büyük olduğu için ve annemlerin sürekli yanındayken Alparslan abin seni bıraksın, Alparslan abinle gidin demesinden dolayı bende öyle diyordum kalbim her abi deyişimde acısa da, şimdilik elimden gelen bir şey yoktu.

kafasını kaldırıp bana baktı ve tekrar bir şeyler yazdı.

Y- bir sorun yok değil mi ysüra elimden gelen bir şeyse hallederiz biliyorsun dimi ? 02.02

Y- bir sorun yok Alparslan abi bu gün kahveyi çok içtim ondan oldu sanırım yatarım şimdi.02.02

A- peki öyle diyorsan iyi geceler o zaman. 02.03

Y- sağ ol, sana da iyi geceler Alparslan abi. 02.03

Mesajıma baktıktan sonra telefonunu cebine koyup oturduğu binaya doğru adımladı. Evlerimiz birbirine çapraz olduğu için onun gelişini ve gidişini görebiliyorum . evlerimiz büyük bir meydanı olan, kafelerin ve marketlerin bulunduğu huzur dolu bir yer. Oturduğum koltuktan kalktım ve onunla konuşmuş olmanın huzuruyla kendimi yatağıma attım. içim içime sığmıyordu. Bana mesaj attığında, uzaktan uzağa baktığında,  yanımdan geçerken, başkasıyla konuşurken kısacası içinde onun bulunduğu her şey kalp sağlığım için büyük tehdit uyandırıyor. Engel olamadığım bir şekilde kalp atışlarım fazlaca hızlanıyor, nefes alış verişim değişiyor, ellerim ayaklarım buz kesiyor. İlk bunları hissettiğimde daha on üç yaşındaydım ve haliyle daha aşk ne demek onu bile bilmiyordum, hastayım sandım ve annemi zorla kalp doktoruna götürttüm. Orda kızınız çok sağlıklı hiç bir sorun yok dediklerinde, çocuk aklımla 'kalbim yerinden çıkabilir mi?' diye sormuş, aldığım tek cevap koca bir kahkaha olmuştu. bende bu hep gülmeme sebep olacak bir şey herhalde diye düşünmüştüm yanıldığımı on yedi yaşımda öğreneceğimi nerden bilebilirdim ki. 

yavaşça yataktan kalktım dolabımdan geceliklerimi alıp banyoya adımladım. İşlerimi halledip odama geri dönüp yatağıma yattım. Hayalimde onun elleri ellerimde gözleri gözlerimde daha biz sarılmadan kalbi kalbime sarıldı bile en son hatırladığım şeyde bu oldu.