"အား ကလေး ကိုယ်မရတော့ဘူး ကိုယ့်ကိုခွင့်ပြုမလာဟင့်"
ဦးမျက်နှာက တခုခုကို ထိန်းထားပုံရသည်..... ဦး ဘာဖြစ်တာလဲ ဘာကို မရတာလဲ ကျန့်ကျန့်မသိတော့ပါ ဒါမှမဟုတ်
ဦး အီးအီးပါခြင်းတာများလာ အီးပါးခြင်းတာကို ကျန့်ကျန့်ဆီ ခွင့်တောင်စရာလို လို့လာ... အာ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ဘဲ ကြီး အီးပါတာတောင် ခွင့်တောင်နေသေးသည်
ဦး ရဲ့ ယောကျ်ားဆန်းလွန်တဲ့ လေသံတွေ ဦးရဲ့ အသက်ရှုသံလေးကို ကျန့်ကျန့် အနီကပ်ကြားနေတော့ လူက နေရတာ တမျိုးကြီးပင်
ပီတော့ ကျန့်ကျန့်အောက်မှာ မာနေတာက ဘာကြီးလဲ...သံချောင်းကြီးများလာ မရဘူး ဦးကို ဖယ်ခိုင်မှဘဲ....
ကျန့်ကျန့်ရဲ့ ညှပ်ရိုးလေးကို အဆက်အပြတ် ကိုက်ယူနေတဲ့ ဦးကြောင့် ကျန့်ကျန့် ငြီးသံတချို့ ထွက်လာသည်...
"arr ~ ဦး ဟင့် ဦဘာ ဘာကို မရတာလဲ ဟင့် ဦး အီးပါးခြင်းတာလာ အာ့ဆိုသွားလေး ပီတော့ ကျန့် ကျန့် အောက်က မာနေတာဘာလဲ ဟင့် ဦးအရင် ဖယ် ထုတ်ပေး လေးနော်"
ကျန့်ကျန့်စကားကြောင့် ရိပေါ်မှာ ရီရခက် ငိုရခက် ဖြစ်သွားတော့သည်...
အာ့ဟာကို ကိုယ်ဘယ်လိုဖယ်ထုတ်ပေးရမှာလဲ ကလေးရယ် ပီတော့ ဦးအီးပါးခြင်းတာလာတဲ့....တကယ့်ဟာလေးပါ
ညှပ်ရိုးလေးကို ပြင်းပြင်း တချက် ကိုက်လိုက်ပီ ကျန့်ကျန့် ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါကျယ်ကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ နဖူးချင် ထိထားလိုက်သည်
"ကလေး ကိုယ်ဘာဖြစ်နေတာလဲ ကလေးသိခြင်းလာ"
ဦးက ကျန့်ကျန့်ကို အနီးကပ်ကြည့်နေတော့ ကျန့်ကျန့်မနေတတ်.... မျက်လွှာလေးကို အောက်ချလိုက်ပီ ပန်းရောင်သန်သော ပါးလေးနဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်...
ရိပေါ်လဲ ကျန့်ကျန့် ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုက်ပီ နှုတ်ခမ်းလေးအပေါ် တချက်နမ်းလိုက်သည်
" ပြွတ်စ် ~ အား ချစ်ရာလေးကွာ ဘယ်လိုဟာလေးလဲ "
"အွန့်"
"ကိုယ် အခု ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုတော့ ကိုယ်ကလေးကို လိုခြင်းတယ်"
ESTÁS LEYENDO
💝ဦးရဲ႕အခြၽဲေလး💝🔥(Completed)🌼
Fanfic✍🏻ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးျဖစ္ ေရးသာသည္💌 မုန္းတိုင္းမပါတဲ့ အခ်ိဳေလးပါ 🤗 ✍🏻ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးဖြစ် ရေးသာသည်💌 မုန်းတိုင်းမပါတဲ့ အချိုလေးပါ 🤗
