နေ့လယ်ချိန်တွင် ကျန့်ကျန့်တို့ ကမ်းခြေကို ရောက်လာခဲ့သည်
ဟောတယ် ဘိုကင်ကြိုချိတ်ထားတာကြောင့် အခန်းဆီကို တန်း လာခဲ့ကြတယ်
"ငါတို့ ၃ယောက် တခန်း.... ချန်းချန်း ဒါက ချန်းချန်းနဲ့ လုလုအတွက် တခန်း အခန်းကြတော့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ဘဲနော် ”
ဟောက်ရွှမ်းလဲ ကိုင်ထားတဲ့ သော့ ချန်းချန်းကို ကမ်းပေးလိုက်သည်
"ဟုတ် အကို အော် ဒါနဲ့ ခဏနာပီရင် ချန်းချန်းတို့ ကမ်းခြေမှာ နေ့လယ်စာ စားကြမယ်လေး”
ဟောက်ရွှမ်းလဲ ကျိယမ်းဘက်လှည့်လာပီ
"ကျိယမ်း ကားမူးနေသေးလာ”
"ဟအင်း... ငါအဆင်ပြေတယ်”
"နေ့လယ်စား ဆင်းစားလို့ဖြစ်လာ”
"အမ်း ရတယ်လေး”
ဟောက်ရွှမ်းလဲ ကျိယမ်ကိုမေးပီ ချန်းချန်းဘက်လှည့်လာကာ
"အမ်း အာ့ဆို ခဏနေ စုံကြမယ်လေး”
"ဟုတ် အကို”
"ဒီနေ့ အခန်းထဲ ဝင်ဖြစ်အုံးမှာလာ ”
ကျန့်ကျန့်ဆီက စိတ်မရှည်သလို ထွက်လာတဲ့ လေသံပင်
"ဝင်မယ် ဝင်မယ် တကယ်ဘဲ ”
ဒင်လူကြီးနဲ့ ကောက်နေတာနဲ့ လူကို ပြသနာလိုက်ရှာနေတော့တာဘဲ....
လုပ်ထားတဲ့ မျက်နှာကြီးကလဲ မသိရင် သူတစ်ယောက်ထဲဘဲ ဘဲရှိသလိုလို....
ဟောက်ရွှမ်းလဲ အခန်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ကျန့်ကျန့်က ဟောက်ရွှမ်းကို မျက်စောင်း တချက်ထိုးလိုက်ပီ ဖင်ကော့ကော့နဲ့ဝင်သွားတော့တယ်
ကျိယမ်းလဲ ချန်းချန်းတို့ကို တချက်ပြုံးပြပြီ ဝင်သွားကာ ဟောက်ရွှမ်းလဲ ချန်းချန်းတို့ကို အားနားသွားတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့
"အာ့ဆို ကိုယ်တို့ ခဏနေ တွေ့ကြမယ်နော်”
"ဟုတ်အကို ”
ချန်းချန်းနဲ့ လုလုလဲ ဟောက်ရွှမ်းတို့အခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်း အခန်းဝင်သွားလိုက်သည်
VOUS LISEZ
💝ဦးရဲ႕အခြၽဲေလး💝🔥(Completed)🌼
Fanfiction✍🏻ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးျဖစ္ ေရးသာသည္💌 မုန္းတိုင္းမပါတဲ့ အခ်ိဳေလးပါ 🤗 ✍🏻ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးဖြစ် ရေးသာသည်💌 မုန်းတိုင်းမပါတဲ့ အချိုလေးပါ 🤗
