Ben neden buraya gelmiştim? Neden her şey bu kadar hızlı ilerliyordu? Neden artık düşünmeden cevap veriyordum?Yorulmuştum artık.
Poyraz beni kendine çekti ve dudağıma yaklaşmaya başladı. Birden kulaklarım da annemin çığlıklarını duydum. 'Yardım edin.' Poyrazı ittim ve korkudan titremeye başladım. Korku bütün hücrelerimi ele geçirmişti. Annemin son bağırışı kafamda yankılandı, anneme yardım edememiştim. Annemi koruyamamıştım. Sadece ağlamıştım şimdiki gibi. Gözyaşlarım yanağımdan boynuma yol alıyordu.
"Gece ne oldu? Yanlış birşey mı yaptım? Çok özür dilerim. Lütfen ağlama birtanem." Onun yüzünden ağladığımı sanıyordu ama ben annem için ağlıyordum. Poyraz bana yaklaşmaya başladığında onu gene ittim ve koşmaya başladım. Poyrazda benimle birkikte koşmaya başladı. Evden çıkmıştım. Poyrazın evi ormanın içindeydi, ve ağlayarak bilmediğim bir ormanda koşuyordum. Artık yorulmuştum. Her bir kelimem beni bir hataya sokuyordu.
Arkama bakmıyordum. Nereyegideceğimi bilmiyordum, ama koşuyordum. Sadece ve yine koşuyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"GECE DUR!" Poyraz bağırıyordu. "GECE LÜTFEN DUR ARTIK!" Poyraza sarılıp ağlamak her şeyi anlatmak istedim.
Poyraz beni tutup kendine çekti. Yüzüm göğsüne çarptı. Beni sıkıca tutuyordu. Poyrazın beline sarıldım, ve yüzümü onun yüzüne çevirdim. Mavi gözlerinde Endişenin kırıntılarını görüyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neden ağlıyorsun miniğim? neden koştun?" Kafamı sağa sola çevirdim. "Peki nedenağlıyorsun güzelim?"
"Neden gözlerin maviyken, esmersin? Sarışın olman gerekmiyor muydu?" Bu sorunun zamanı değildi belki ama merak ediyordum. Esmer mavi gözlü bir poyrik. Poyrazın dudağı yukarı kıvrıldı ve gülümsedi.
"Bu sorunun cevabını göstererek kanıtlaya bilirim." Ona garip bir şekilde baktım. Cümlesini anlamaya çalıştım ama anlamadım.
"Nasıl?" Poyraz gene şeytanca gülümsedi.
"Gen uyumlarımızla" poyraza muzipçe gülümsedim. Poyraz başımı göğsüne yatırıp, saçımı sevmeye başladı. Ve gene beynimde annemin sesleri yankılanmaya başladı.'Yalvarırım bırak, ahhh bı-bırak ahh ahh YARDIM EDİN!" sonra o adamın sesi yankılandı kulağım da. 'Sana o küçük kızından başka kimse yardım edemez. Ama ne üzücü onunda kolları bağlı. Çok acı pelin.' Poyrazı ittim, ve saçımı çekip başıma vurdu.
"Sus artık, SUS, SUS, SUS," poyraz neye uğradığını kesinat şaşırmıştı. Sinir krizi geçiriyordum. "SUSTUR ŞUNLARI POYRAZ! SUSTUR." Poyraz beni kendine çekip sıkıca sarıldı.
"Tamam güzelim. Susturacağım. Susturacağım." Ama neyi susturacaktın? Poyraz beni daha çok sardı ve saçlarımı sevmeye başladı. Poyraz benim saçlarımı öptü, kokladı ve beni kucağına aldı. Bende kulaklarımı kapadım küçük bir çocuk gibi. Poyraz yürümeye başladı ve evine geri döndük.
Beni yatağına götürdü ve arkamdan sıkıca sarıldı bana.
"Ben çok özür dilerim gece. Benim yüzümden oldu. Ben sadece bir anlığına azdım işte kızım. ama senin suçun sen azdırdın beni." Onun yüzünden olduğunu düşünüyordu.
"Senin yüzünden ağlamıyorum. Ben 7 yaşından beri böyleyim. Kulağımda ki uğultular benim peşini bırakmıyor poyraz." Poyraz yüzümü sevdi ve boynumu öptü.
"Bu kadar kötü ne yaşadın be güzelim?" Annemi kaybettim poyraz. Meleğimi kaybettim.
"Annemi kaybettim." Poyraz ile asla birbirimizi tanımadığımızıfarkettim. Ne o neden ben asla birbirimizi tanımıyorduk. Ve evleniyorduk. Nasıl aynı evde yaşayacaktık?
"Çok mu kötü öldü?" Başımı aşağı yukarı salladım.
"Evet, öldü. Hiçbir yapamadım poyraz. Koruyamadım annemi." Poyrazın belimdeki kollarına sarıldım.
"Şşş. lütfen suçu kendine atma. Sen ne yapabilirdin ki daha 7 yaşındaymışşın. Lütfen yapma böyle. Yüzün çok çirkin oluyor. Keşke kendini dışarıdan görebilsen." Çirkin mi? Çok mu çirkinim ben?
"Çok mu çirkin olmuşum?" Poyraz başını boynuma ssoktuve kokumu içine çekti. Sorumu bir daha yeniledim. " Çok mu çirkin ağlıyorum?"
"Evet, ağlayınca çok çirkin oluyorsun. Bu yüzden ağlama." Poyraza döndüm ve.
"Ayna var mı? Ben ağlarken nasıl oluyorum hiç bilmiyorum." Poyraz doğruldu ve benide kucağından aldı.Yataktan çıktık ve bir kapıdan içeri girdik. Banyoydu burası.
"Bak bakalım." Aynaya baktığımda bir şişik dudak ve kıp kırmızı gözlerle karşılaştım. 1 tanede kırmızı burun. "Dudağını şuan öpebilirim."
"Poyraz!" Poyraz gülüp belime sarıldı, ve kafasını boynuma yasladı.
"Çok güzel görünüyoruz, farkında mısın?" Dikkatlice aynadan birbirimize baktım. Tatlı duruyorduk. "Aynı genden bir bebek düşünsene." Poyraz kulağımdan öptü. "Ağlama tamam mı?" Kafamı aşağıya yukarı salladım, ve poyraz ile el, ele yatak odasına girdik.
"Şey çantamı getirir misin?" Poyraz kafasını sallayıp odadan çıktı, ve geri odaya girdi.
"Al bakalım."
"Giyinicem de çıkar mısın?" Poyraz odadan çıktı ve pijamamı giyindim.
"Gelebilirsin." Poyraz içeri girdi ve t-shörtünü çıkardı. Sonrada dolaptan eşofman alıp banyoya girdi ve çıktı.
Gri eşofman giyinmiş...
"Hadi yat bakalım." Poyraz ile yatağa yattık, ve bende poyrazın çıplak, kaslı göğsünde yattım. Kalp atışları beynimin içinde atıyordu sanki.
"iyi geçeler poyraz." poyraz da saçlarımı öpüp, birşeyler mırıldandı. ve gecemin koynuna bırakmıştım kendimi.
Oy ve yorum?
İyi geceler 1bin olma şerefine. 6 hazirandan sonra bölüm gelicek. Burayar biraz yoğunum.
Niyeyse kitabın yarısında aşağı-yukarı diyorum. Hahhahah
