A/N
Eğer sonu beğenmezseniz özür diliyorum, beklentilerinizi karşılamayabilir... Olabildiğince iyi olmasını istedim ama bazı durumlardan dolayı elimden sadece bu geldi. Her neyse, iyi okumalar!
...
"Bu sefer sevgili Hanako diye başlayamam." diye iç geçirdi Yashiro Nene. Küçük umudu ile Hanako'nun geleceğini umuyordu ama asla gelmedi. Ya hiç gelmezse?
Bu sefer mektup yazmayacaktı. Bu sefer bağırarak, ağlayarak, hırpalanarak konuşacaktı.
Tuvaletin önünde diz çöktü, gözlerini kapadı ve konuşmaya başladı Yashiro.
"Sevgili Hanako, umut ışığım sönüyor gibi hissediyorum. Keşke Akane-kun gibi zamanı durdurabilseydim, onun yaptığı gibi seni izlerdim. Keşkeler ile boğuluyorum biliyor musunuz? Aslında bu son keşkem olacak." dedi ve ellerini sıktı Yashiro.
"Keşke burada olsaydın!"
Sessizlik.
Gerçekten sessizlik.
Ölümcül, bir o kadar da rahatlatıcı bir sessizlik. Daha doğrusu bir ilaç gibiydi sessizlik.
"Kırmızı, aşkın rengi. Ama ben kırmızıda aşkı göremiyorum, sadece kaos ve nefret."
Belli-belirsiz bir ses duydu Yashiro.
"Evet seni seviyorum." diye devam etti.
"Hah, ne güzel. Ama sadece kafamda bulunan bir ses olman üzücü. Gerçek bile değilsin, sen sadece bir sesin aklımda ki görünüşüsün. Asla var olmadın ve var olmayacaksın."
...
"Unutulmak nasıl bir his Hanako?"
- Son -
A/N
İçime sinmedi belki düzenlerim idk
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevgili hanako | hananene
Fanfiction"Sevgili Hanako, artık beni ziyarete gelmiyorsun."
