HATE FULL OF LOVE

Κεφάλαιο 4

Σάββατο σήμερα, τα πουλάκια κελαηδούν, τα παιδάκια παίζουν ξένοιαστα στο καταπράσινο παγκάκι απέναντι από το σπίτι μου. Το αεράκι παρέσερνε τα φύλλα δημιουργώντας ένα σιωπηλό τραγούδι σαν νανούρισμα. Ένα υπέροχο πρωινό διαλύθηκε από τις φωνές μου.

-«Μα ρε μαμά δεν αντέχω άλλο 5 ώρες καθαρίζουμε αμάν» φωνάζω ξεφυσώντας στην μητέρα μου. Αμάν αυτή η γυναικά με σηκώνει πρωί πρωί κάθε Σάββατο να κάνουμε γενική. Εντάξει εμένα δεν με σκέφτεται , το ωραίο  προσωπάκι μου όμως χρειάζεται ύπνο για να διατηρήσει αυτή την απαράμιλλή ομορφιά που όλοι σας θαυμάζεται δεν το υπολογίζει καθόλου;

-«Έλεος Δανάη. Πως θα ανοίξεις σπίτι μια μέρα; Τα ιδιά θα λες στον άνδρα σου; Τον κακομοίρη τι έχει να τραβήξει… Έτσι σε μεγάλωσα εγώ; Τεμπέλα; Γιατί Θεέ μου….» ξεκίνησε για ακόμα μια φορά το πρωινό της παραλήρημα. Αχ δεν αντέχω πια

-«ΑΑ μαμά το απόγευμα θα πάω στης Μαρίας για sleep over οκ;» ρωτάω και ελπίζω να το δεχθεί

-«Εντάξει παιδί μου αλλά αύριο μέχρι της 11:00 π.μ. να έχεις γυρίσει» μου πάντα και τρέχω να κάνω μπάνιο και να ετοιμάσω τα πράγματα μου

Αργά το απόγευμα ξεκίνησα για το σπίτι της Μαρίας. Δεν είχα ιδέα οίκοι θα είναι εκεί αλλά μου είπε ότι θα ερχόταν και ένας φίλος του αδερφού της ,του Δημήτρη.

Μετά από κανένα μισάωρο έφτασα έξω από το σπίτι ,χτύπησα το ροδάκινά κουδούνι και μου άνοιξε μια Μαρία με πιτζάμες. Άρχισα να γελώ χωρίς να μπορώ ν συγκρατηθώ με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σταθώ όρθια και επειδή ως γνωστόν είμαι αδέξια έπεσα προς τα σκαλοπάτια. Φοβισμένη έκλεισα μεμιάς τα ματιά μου και περίμενα τη σύγκρουση μου με το πάτωμα πράγμα που δεν έγινε ποτέ γιατί κάποιος είχε προλάβει να με πιάσει και να με σηκώσει στην αγκαλιά του.

-«Αμάν μαμουδάκι οπού πάω τσούπ σε συναντώ; «με ρωτάει αλαζονικά ο Αλέξη

-« Τι κάνεις εσύ εδώ;» ρωτάω με σφιγμένα δόντια

-« Με κάλεσε ο Δημήτρης και ένα ευχαριστώ δεν βλάπτει μόλις σου έσωσα τη ζωή» συνεχίζει εκείνος με το ίδιο ύφος

-« ναι σιγά μην ζητήσω ευχαριστώ από σένα» του πετάω σκληρά «κατέβασε με κάτω τώρα» του λέω και τον κοιτάω με απέχθεια

-«ότι πει το μαμουδάκι» απαντάει πονηρά. Ωχ ωχ ωχ τι να συνέβαλε πάλι το πονηρό μυαλό του.

-« πρώτα από όλα σταματά να με λες έτσι και δεύτερον βγάλε ότι έχεις στο μυαλό σου σκουλήκι της λάσπης» του λέω κα τον ακούω να γελάει. Ααα δεν θα τα πάμε καλά καθόλου καλά σκέφτομαι.