ငဗစ် နှိပ်စက်သမျှ ခံရပြီးတဲ့
နောက်မှာ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ဖုန်းထဲက
ပိုက်ဆံက သုံညလေးတွေ
လျော့လာပြီးတဲ့အချိန်
သူဟာ မားမားရဲ့ ဆိုင်မှာထိုင်ပေးဖို့
ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
မားမားကတော့ တစ်ရက်စာ
တစ်ရက်ရှင်းပေးမယ် ပြောတာပါပဲ
သူကတော့ ဒီတစ်ရက်ပဲ ထိုင်မယ်
ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။
ဆိုင်ထိုင်ရမှာ ပျင်းလွန်းလို့...
တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ်တစ်ခါမှ
မထိုင်ဘူး။
ဆိုင်ထိုင်ပေးရတာလည်း
သိပ်ပင်ပန်းကြီးတော့မဟုတ်ပါဘူး
ကွန်ပျူတာလေးနဲ့ ပိုက်ဆံ
ရှင်းပေးနေရုံပဲ
" လောပန်း လောပန်း! !"
ဆိုင်ထဲကို အမောတကော ဝင်လာတဲ့
လူကြောင့် ရိပေါ် ကြောင်သွားတယ်
အခုချိန်မှာ ဓားပြတွေကလည်း
ပေါရပေါနဲ့မလား!
" ဒီမှာ ထိုင်နေတယ်လေ
ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် အော်နေတာလဲ "
" Spicy Spicy! ! "
" ဘာကြီး "
ရောက်ကတည်းက လောပန်းနဲ့
Spicy ပဲ ပြောနေတဲ့ ထိုလူက
ထူးဆန်းတယ်။
သူပြောတဲ့ Spicy က ဘာလဲ
စပ်တဲ့ဟာ တစ်မျိုးလား?
" Spicy ရှိလားလို့ "
" ရှိလားသွားကြည့်လေ
ဘယ်သိမှာလဲ "
သူအဲ့လိုပြောလိုက်တော့လည်း
ဆိုင်ထဲမှာ လေပွေလိုရှာနေတဲ့
လူကြောင့် ရိပေါ်တောင်
ကြည့်ရင်း မူးလာတယ်
" မရှိဘူး မရှိဘူး Spicy မရှိဘူးလို့ "
" အဲ့ဒါဆို ကုန်ပြီနေမှာပေါ့ "
" တကယ်မရှိတော့ဘူးလား? "
Mask အောက်က
မျက်နှာကို ရိပေါ် မမြင်ရပေမယ့်
အပေါ်က မျက်လုံးလေးတွေက
တော်တော်လှတာတော့
သူဝန်ခံတယ်။ စိတ်ပျက်လို့
ဖြစ်သွားတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ
မျက်မှောင်ကြီးကျုတ်ကာ
ကြည့်လိုက်တဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ
လှတယ်။
ရုပ်ကတော့ အဲ့လောက်ကြီးလှမယ်
မထင်ပါဘူး
လူတွေ Mask အုပ်ထားရင်
သူခန့်မှန်းတဲ့အတိုင်း မျက်နှာက
မဖြစ်တတ်တာ များတယ်
" အော် ကုန်ပါတယ်ဆို ဘယ်လို
လုပ်ပေးရမလဲဗျာ တခြားဆိုင်သွား
ဝယ်လိုက်လေ "
