THE HEARTLESS ANGEL(On Going)

P R O L O G U E

Ilang buwan na din simula nung nag hiwalay kami, kahit nakikita namin ang isa't isa ay para lang siyang hangin na nilalagpasan ko.

I'd never thought that our love story will end in that way. He's my first love, my first kiss, my first boy best friend, my first enemy. My first husband and also my first heart break. He's all my first and i am not his.

I may be heartless, but when it comes to him i'm like an angel who cannot harm any one. In the first place i don't liked that idea, because he can be my weakness......when the time comes. And guess what? He really is my weakness along side of my love ones.

He's my strength and also my weakness.

I acted like i didn't care at all, but little did he know i still cared for him. But i know what is right and what is wrong. It's right to care for him even though we're not together any more, it's wrong because he will be still my weakness if i don't stop my self for always caring for him.

Kagaya na lang ngayon, kasama ko siya sa iisang kwarto dahil wala ng iba pang magiging choice. Mas pinili kong sa couch na lang ako mahiga kesa mahiga sa tabi niya, oo nga at ako ang nakipag hiwalay sa aming dalawa, pero hindi naman ako ang may kasalanan n'on. Sadyang may mga bagay talaga na kailangan mong gawin o piliin, para sa ikakabuti ng lahat.

Bumuntong hininga ako at inalis ang tingin sa kaniya, tumingin na lang ako sa katabi kong bintana na itinaas ko ang kurtina kanina. Ang buwan na lang ang nag bibigay liwanag sa kuwartong inuukupahan namin ngayon.

Ang buwan at mga bituwin ang nag papakalma sa akin ngayon kahit kasama ko siya sa iisang kuwarto, nung sinabi niya kanina na sa may kama na lang ako mahiga ay hindi ko siya pinansin at walang pakeelam na patalikod na humiga sa couch.

Humarap lang ako nung natulog na siya, i never thought that we will be in one room again. Nasa palawan kami sa private resort ni Lolo dahil nag kayayaan, may mga dala kaming tauhan at syempre ay kami. Yun ang dahilan kung bakit kinulang kami sa mga kuwarto.

Hindi naman na ako umangal nung sinabi nilang kailangan namin mag sama sa iisang kuwarto, wala naman na akong magagawa at kapag nag reklamo pa ako ay mag sasayang lang ako ng laway.

Kung noon ay tahimik ako mas dumoble ngayon, sasagot lang ako kapag kinakausap ako. Mag sasalita lang ako kapag may kailangan ako, besides i am The Heartless Angel. I should act like one, that's what i always said to my self.

Kasama ni Mami ang mga anak ko sa kuwarto niya kaya wala talaga akong kawala, halata naman na pinilit talaga nilang pag samahin kami sa iisang kuwarto.

Nung nakipag hiwalay ako ay gusto ko sanang umalis ulit ng bansa dahil tapos naman na ang kailangan kong gawin dito sa bansa... yun ang akala ko, kaso ay hindi pumayag si Mami. Sabi din ni Debbie ay hindi ko kailangan takasan palagi ang problema ko.

Pero paano iyon? Ayoko ng problema ko, kaya nga gusto kong mangibang bansa ulit at babalik na lang ako kapag maayos na akong muli.

Masiyado akong naubos dahil sa mga naganap sa buhay ko nitong mga nakaraang buwan, napapagod na akong harapin lahat ng problema ko. Wala akong choice, kahit ayokong gawin ay hindi pwede... dahil 'yon ang kailangan.

Tumayo ako at pumunta na lang sa veranda, pag bukas ko pa lang ng pinto ay humampas na kaagad sa balat ko ang malamig na simoy ng hangin ng dagat. Napapikit pa ako dahil doon, sumandal ako sa railings habang tinatanaw ang payapang karagatan.

Iniisip ko kung mas pinili ko kayang hindi na lang maging masaya ay magiging wasak pa ba ang puso ko ngayon? Wala akong alam tungkol sa pag-ibig, baguhan ako kumbaga. Kaya siguro mahirap para sa akin na harapin ang problema lalo na kung tungkol sa pag-ibig.