MOONLİGHT /KTH/

^6^

Th: Amaris?!
Jk: Amaris?!

Gözlerimi yavaşça açtığımda şaşıran ve korkarak bana bakan iki çift gözle karşılaşmıştım.

Endişeyle yaklaştıklarında Taehyung kalkmama yardımcı olmuştu.

Bir an tabakları havada gördüler sanmıştım ama neyse ki onlar görmeden yere düşüp kırılmışlardı.

Jk: Bizi çok korkuttun. İyi misin?

Başımı ovalayarak aşağı yukarı salladım.

Th: Kolun kanıyor. Hastaneye gidelim.

Kırılan parçalardan bir tanesi koluma batmıştı.

Ar: Yok iyiyim ben.

Jk: Hyung kızın kimliği yok hem bizi görürlerse skandal olur biliyorsun.

Ar: Neden skandal olur ki?

Th: Sen onu boşver şimdi kalk koluna pansuman yapalım.

Kalksam kalkardım herhalde. Popomun üstüne düştüğümden acıyordu.

Jungkook kucağına alıp salondaki koltuğa oturtmuştu.

Ardından ilk yardım çantasıyla gelip önümde durdu.

Taehyung'da uzaktan durup yüzünü buruşturarak bize daha doğrusu yaraya bakıyordu.

Ben Taehyung'a bakarken Jungkook işini çoktan halletmiş üstüne de yara bandı yapıştırmıştı.

Jk: O kadar derin değilmiş korkmana gerek yok.

Benden daha çok siz korkmuştunuz ama neyse.

Th: Bir daha yetişemediğin zaman birimizi çağır. Böyle yaralanıp başımıza iş açma.

Bencil pislik nolacak! Bu durumda bile kendini düşünüyordu.

Ar: Yemek pişmişti Jungkook sana zahmet onları tabağa koyar mısın?

Jk: Tamam koyarım sen otur burada.

O ayaklanınca Taehyung'a döndüm.

Ar: Öyle dikileceğine git çocuğa yardım et kırılmış tabakları topla.

Emir veriyordum ama bunun tepemden çekileceği yoktu.

O da gittiğinde derin nefes verdim. Az kalsın yakalanıyordum.

Yakalansaydım beni büyücü sanıp evlerinden kovarlardı.

Onlar yemekleri yerken bende dolaptan bulduğum kırmızı elmayı kemiriyordum.

Sanırım yiyebildiğim tek şey meyveydi. Bu durumu akşam olunca Moon'a sormam gerekiyordu.

Jk: Hyung Haneul nunadan anahtarları alsan iyi olur.

Oturduğum sandalyede ayaklarımı sallarken onları dinliyordum.

Th: Biliyorum. Bugün zor atlattık zaten.

Taehyung bir anda bana dönünce yutmaya çalıştığım elma parçam boğazımda kaldığı için öksürmüştüm.