Aşktan Afaroz

Sensizde Olur

''sabrımın apoletleriydi

göğsümde taşıdığım tüm küfürler''

sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin

göğüs kafesine ağır gelen aynalardan çaldım seni

suçumun apoletleri öykümün düşüne çakılı halbuki

kayıp bir adres sessizliği ile

avuçladım yanağının solunu

''ki beni bir tek sen kandırabilirsin''

sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin

yokluğunda kelimeler yıkılmasa düşmezdim

yokluğunda kemirecek beni varlığın da bilirim

uyurken kolaydı kaçırmak aklımdan seni

gündüzler geceye yatırılmıyor oysaki

sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin

kaç beden darsın bu bedene ki

bu kadar sıkıyor bünyeyi küçüklüğün

geçilmiyor yine de bu ipek şeridi

küçüğünün elinde büyümek vazgeçmek değil belki

sensizde büyürüm vazgeçilmez değilsin

her şairin bir katili vardır

ve belki o zaman dallarımdan uçurumlar dökülür

kendini soyacak kadar saf bir hırsız

bükülür gövdeme çakarsın sabrının küfürlerini

ve ben temizlerim apoletlerinin küflerini

sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin

şu mürekkebin kopuk dili ne kadar anlatabilir

gecemi işgale yeltenen bakamayışlarını

tıpkı gözlerine bakamayışım gibi

mevsimlik bir aşk nöbeti değil ki tuttuğum

sesine susup sessizliğine konuşuyorum

gözlerine ağrılarımı mumyalıyorum

sensizde büyürüm derken

en çok kendimi kandırıyorum