short stories (compilation)

006

"𝐟𝐢𝐧𝐚𝐥𝐥𝐲"

❧ plagiarism is a crime, don't plagiarized the works of others.

––

"H-hello?" I'd call him, in the middle of the night. Hoping we can go back from the start.

"Who's this?" malamig niyang tugon sa kabilang linya.

"Uhmm, Amethyst." nanginginig ako, hindi ko alam kung tama ba itong ginagawa ko.
"Hey? Sup?"

"Come b-back to me, please?" halos mangiyak-ngiyak na ako,
"I can't, hindi na pwede pa." bakit? I thought you love me? anong nangyari?

"Can we go back kung saan tayo nagsimula? Let's fix this Theo." tuluyan nang bumagsak ang aking mga luha na kanina ko pa pinipigil.
"You're better off, without me. I'm sorry."

"Ameeee! Ano ba hun, male-late na tayo sa first class." bulyaw ni Kriza, ano ba ke-aga aga, siya na ata nagsilbing alarm clock ko sa araw-araw.

Napahawak ako sa aking ulo, nang mapanaginipan ko ang scenario, isang taon na ang lumipas. Ang scenario kung paano ako naghabol sa lalaking pinakamamahal ko.

"Ayos kalang ba?" tanong ni Kriza
tumango na lamang ako at pumasok sa banyo. Unti-unting bumalik sa alaala ko ang mga nangyari.

Napatitig ako sa salamin at unti-unti nitong pinapakita kung paano ako naghilom, animo'y flashback scenarios.

"𝘏𝘶𝘯, 𝘺𝘰𝘶 𝘤𝘢𝘯. 𝘐 𝘬𝘯𝘰𝘸, 𝘐 𝘵𝘳𝘶𝘴𝘵 𝘺𝘰𝘶." 𝘱𝘢𝘨𝘩𝘪𝘮𝘢𝘴 𝘯𝘪 𝘒𝘳𝘪𝘻𝘢 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘱𝘪𝘴𝘯𝘨𝘦, 𝘮𝘢𝘳𝘢𝘩𝘢𝘯 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘳𝘪𝘯𝘨 𝘱𝘪𝘯𝘶𝘯𝘢𝘴𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘭𝘶𝘩𝘢 𝘬𝘰.

*--*--*--

"𝘒𝘳𝘪𝘻𝘢, 𝘯𝘢𝘥𝘦𝘭𝘦𝘵𝘦 𝘬𝘰 𝘯𝘢. 𝘚𝘢 𝘸𝘢𝘬𝘢𝘴." 𝘱𝘢𝘨𝘣𝘢𝘣𝘢𝘭𝘪𝘵𝘢 𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢 𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢 𝘬𝘰 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘣𝘶𝘳𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘶𝘮𝘦𝘳𝘰 𝘯𝘪 𝘛𝘩𝘦𝘰 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘤𝘰𝘯𝘵𝘢𝘤𝘵 𝘭𝘪𝘴𝘵𝘴.
"𝘗𝘳𝘰𝘶𝘥 𝘰𝘧 𝘺𝘰𝘶! 𝘜𝘯𝘵𝘪-𝘶𝘯𝘵𝘪 𝘬𝘢 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘶𝘮𝘶𝘶𝘴𝘢𝘥." 𝘯𝘨𝘪𝘵𝘪 𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘨 𝘪𝘴𝘪𝘯𝘢𝘨𝘰𝘵 𝘬𝘰.

*--*--*--

𝘯𝘢𝘬𝘢𝘵𝘪𝘵𝘪𝘨 𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘸𝘢𝘭𝘢𝘯, 𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘮𝘢𝘮𝘢𝘴𝘥𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘶𝘸𝘢𝘯 𝘢𝘵 𝘮𝘨𝘢 𝘣𝘪𝘵𝘶𝘪𝘯.
"𝘒𝘶𝘮𝘶𝘴𝘵𝘢 𝘬𝘢𝘯𝘢? 𝘈𝘺𝘰𝘴 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢? 𝘐𝘯𝘪𝘪𝘮𝘰𝘯 𝘮𝘰 𝘬𝘢𝘺𝘢 𝘮𝘨𝘢 𝘨𝘢𝘮𝘰𝘵 𝘮𝘰?" 𝘴𝘢𝘮𝘣𝘪𝘵 𝘬𝘰, 𝘮𝘢𝘺𝘢 𝘮𝘢𝘺𝘢 𝘱𝘢'𝘩 𝘵𝘪𝘯𝘢𝘣𝘪𝘩𝘢𝘯 𝘢𝘬𝘰 𝘯𝘪 𝘒𝘳𝘪𝘻𝘢.

"𝘪𝘯𝘪𝘪𝘴𝘪𝘱 𝘮𝘰 𝘱𝘢 𝘳𝘪𝘯 𝘣𝘢 𝘴𝘪 𝘛𝘩𝘦𝘰?" 𝘱𝘢𝘨𝘩𝘢𝘱𝘭𝘰𝘴 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘴𝘢'𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘣𝘶𝘩𝘰𝘬. 𝘕𝘢𝘱𝘢𝘵𝘢𝘯𝘨𝘰 𝘯𝘢 𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘰.

"𝘪𝘪𝘺𝘢𝘬 𝘮𝘰 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘩𝘢𝘵, 𝘩𝘢𝘯𝘨𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘸𝘢𝘭𝘢 '𝘶𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘬𝘪𝘵. 𝘢𝘯𝘥𝘪𝘵𝘰 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘰 𝘩𝘶𝘯, 𝘩𝘶𝘩?"

*--*--*--

"𝘈𝘮𝘦?! 𝘞-𝘸𝘰𝘢𝘩? 𝘏𝘶𝘯, 𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘬𝘪 𝘯𝘨 𝘪𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘣𝘢𝘨𝘰 𝘮𝘰! 𝘔𝘢𝘴 𝘭𝘢𝘭𝘰 𝘬𝘢𝘯𝘨 𝘨𝘶𝘮𝘢𝘯𝘥𝘢!" 𝘴𝘢𝘣𝘢𝘺 𝘬𝘢𝘮𝘪𝘯𝘨 𝘩𝘶𝘮𝘢𝘨𝘪𝘬𝘨𝘪𝘬.

"𝘚𝘺𝘦𝘮𝘱𝘳𝘦 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘩𝘶𝘯, 𝘯𝘢𝘵𝘶𝘵𝘰 𝘯𝘢 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘶𝘯𝘢𝘩𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘳𝘪𝘭𝘪 𝘬𝘰. 𝘈𝘵 𝘮𝘢𝘴 𝘮𝘢𝘩𝘢𝘭𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘳𝘪𝘭𝘪 𝘬𝘰." 𝘬𝘪𝘵𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘴𝘢 𝘮𝘢𝘵𝘢 𝘯𝘪 𝘒𝘳𝘪𝘻𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘺𝘢 𝘢𝘵 𝘮𝘢𝘴𝘢𝘴𝘢𝘣𝘪 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘪𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘮𝘢𝘮𝘢𝘭𝘢𝘬𝘪 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘢𝘬𝘰.

*--*--*--

"Ame! Hun, ano na? Nakabihis kana ba?" muling sigaw ni Kriza,
"Oo na, sandali lang!" sigaw ko pabalik.

kahit na nagmumukhang nanay ko si Kriza ay mahal na mahal ko ito, siya kasi 'ung nasa tabi ko, nung nasa ibaba ako. Hanggang ngayon, na unti-unti na naming naabot ang mga pangarap namin, bestfriend goals, ika nga.

"Oh, bat ganyan ka makatitig? Ang ganda ko ba? Syempre naman, Kriza lang 'to hun." kindat niya.
"Oo napaka-ganda mo, mahal na mahal din kita, kaso wala ka namang jowa." pag-irap ko na ikinakunot ng kanyang noo.

"Atleast mahal mo naman ako, yiiieee! Mahal din kita Amethyst ko!" aysus, nag pout pa ang gaga. Hinila ko na siya palabas sa dorm namin. At may 'di inaasahang tao na nag aabang sa'min.

"Oh? Lakas naman ng loob mo, bakit ka naparito? Gago?" pinigilan ko si Kriza na lumapit kay Theo.

"Hun, mauna kana. Ako na muna bahala." marahan ko siyang tinulak, tumingin siya sa'kin at kay Theo, animo'y ini-scan kung may gagawing masama.

Nang maglakad papalayo si Kriza ay hinarap ko na ang mokong.
"I'm missing you, I'm sorry." panimula niya.
Hinawakan niya ang aking kamay at tumingin doon.

"Amethyst, I know it's my fault. Ikaw lagi ang nageeffort sa'tin noon, ikaw lagi ang lumalaban ngunit ako ang paulit ulit na sumusuko sa'yo." he stared at me.

"Give me another chance, I'll court you again. Pagbigyan mo ako, at ipapakita ko na worth it iyon." sinubukan niyang lumuhod ngunit pinigilan ko agad.

"What the hell, no! Stop it, Theo."
"Babi, please?"
"Thought I'd be better, without you?" pagkunot ng noo ko.

"But I can't stop, thinking about you." I cupped his face.
"Ikaw na mismong nagsabi na mas mabuting wala ka sa buhay ko, Oo noon akala ko hindi ko kaya. Pero Theo, naayos ko na 'ung sarili ko. Ayoko na muling masira pa, mahahanap mo rin ang para sa'yo, at alam kong hindi ako iyon." pangungumbinsi ko sa kanya, nang hindi siya sumagot ay lumayo na ako.

Naglakad na ako papalayo ng walang nararamdamang sakit o pagka awa, purong saya at pagmamahal lang. Finally, natuto na akong unahin ang sarili ko, at ang mga taong nagpapahalaga sa'kin. At sana ang nagbabasa rin nito, ang mga taong nakapaligid sa'kin. Sana'y makita niyo na ang halaga ninyo, at ang taglay ninyong kagandahan na walang makakahigit pa.