short stories (compilation)

002

"𝐦𝐲 𝐩𝐬𝐲𝐜𝐡𝐨 𝐥𝐨𝐯𝐞𝐫"

❧ plagiarism is a crime, don't plagiarized the works of others.
❧ collaboration work

––
"Sophia" the voice called, sending shivers to my nape.

I froze. With fear.

I wanted to run but my whole system shut down and screamed in panic. Biglang nanginig ang buo kong katawan nang marinig ang boses na 'yon. Ang boses na matagal ko nang binaon sa limot.

"My Sophia," the voice said again, his tone dripping with authority. But I really try my best not to be drown in the sea of fear. I begged myself to stand on my shaky feet. Kahit ngayon lang.

"Come Home." pagpapatuloy niya

I took a step away, from him. Again. I tried to run faster, but my feet betrayed me. Pakiramdam ko ay bigla na lamang akong babagsak sa sahig.

Halos habol ko ang hininga ko nang tuluyan na akong nakalayo sa building ng aking condominium. I kept on looking around, fearing for my safety.

Hindi ko alam kung ano ang kailangan niya sa'kin, matagal ko nang pinutol ang lahat ng koneksyon namin.

Napilitan akong umuwi sa bahay ni Kuya, alam kong abala siya sa trabaho at sa paghahanda para sa nalalapit nilang kasal... But I need shelter to sleep. I knocked, and the door automatically opened.

"Why are you here Ms. Sophia?" bungad sa'kin ng aking kapatid nang hindi nilulubayan ang paningin sa pagtitipa sa kompyuter.
"I can't go to my unit, I'd forgot my keys on my locker." I lied

"Then go back to your school, and suit yourself with those keys." ma-Awtoridad niyang sabi.
"But I can't, sarado na ang school. Ngayong gabi lang, please?"

kilala ko siya, alam kong hindi siya papayag na makitulog ako dito. But I won't give up, kinulit ko siya. Besides, I'm his younger sister naman. So he ended up by permitting me in, in their guest room.

I feel totally messed up. I knew that voice. I can't stop crying. It's almost 4 years, bakit nagbalik pa siya? sobrang natatakot ako sa mga pwedeng mangyari. Sa pwede niyang gawin sa'ken.

Pinilit kong pakalmahin ang sarili sa pag iyak. My brother's here, I knew I would be safe.

"Kumalma ka Sophia, ligtas ka dito." ramdam ko ang lagkit sa muka dahil na rin sa walang tigil na pag iyak. I can't stop myself from being emotional 'cause I'm scared.

"It's already 11:11, kailangan ko nang matulog. May gagawin pa ako bukas."

Iniwan ko ang phone sa kama saka dumiretso ng banyo. Naglinis ako ng sarili saka nagstay doon ng halos sampung minuto.

But my peaceful mind was interrupted by the sound of my phone ringing. Hmm gabi na, sinong tao ang tatawag ng ganitong oras? kinuha ko ang roba saka mabilis na lumabas ng banyo.

As I got my phone, unfamiliar number keeps on ringing.halos pamilya ko lang ang nakakaalam ng number ko. So sino to?

09480712370..

kinakabahan man ay sinagot ko pa rin ang tawag.

[hello,who's this?] I'm slightly pinching myself to calm my nervousness. Pero walang nagsasalita.

[uhm hello? baka wrong number po-]

[how are you my Sophia?]

Pakiramdam ko ay may sumabog sa loob ko nang marinig ulit ang boses na ayaw kong marinig. I know it's him, It's Pierre.

Nanginginig ang kamay ko at pinipilit na wag maiyak sa takot.

[p-please stop calling me, Parang awa mo na. M-matagal na tayong tapos, ayoko..na sa'yo.]

Hindi ako halos makapagsalita dahil sa matinding paghagulgol. I heard him laugh. Yung tawang kahit kelan hindi ko nagustuhan.

[why are you so afraid my sophia? hmm? I won't hurt you.I love you remember?] nalaglag ko na ang hawak na phone sa sobrang panginginig. I can't take it anymore. I need help..

He's insane. Hindi niya ko titigil an. He wants me back. Pero ayoko na. He's my ex lover.

[please stop. Tigilan mo n-nako.. please...] ayokong marinig ang boses niya. Baliw siya. Baliw magmahal. I regret loving him.

HE'S CRAZY.

[pft I already told you didn't I? Hindi ka makakawala saken. You are mine forever. Walang sinong makakahadlang sa'ting dalawa mahal ko.]

Y-yes, he's Pierre. He's my ex. And he's a pyscho.