Sessizliğe gömüldün.
"Ne zaman birine haksızlık etsen," dedim, "kendine haksızlık ediyordun. Yaptığın bütün iyilikleri de kendine yaptın. Yaşanmış ve yaşanacak olan bütün mutlu ve üzgün anlar, senin tarafından yaşanacak."
Düşünceye daldın.
"Neden?" diye sordun. "Bunları neden yaparsın ki?"
"Çünkü, bir gün, sen de benim gibi olacaksın. Çünkü bu sensin. Sen benim türümdensin. Sen benim çocuğumsun."
İnanamayarak, "Ne?!" dedin. "Benim de bir tanrı olduğumu mu söylüyorsun?"
"Hayır. Daha değil. Sen ceninsin. Hala büyüyorsun. Bütün zamanlardaki bütün insan hayatlarını yaşadığın zaman, doğacak kadar büyümüş olacaksın."
"Yani bütün evren," dedin, "sadece..."
"Yumurta." diye yanıtladım. "Yeni hayatına başlamanın zamanı geldi."
Ve seni yoluna gönderdim.
