The Wedding Planner

Chapter 18: Family Affair

(Chad's POV)

"Kuya... sama mo na ko..." ang bunso namin, naglalambing...

"Nak oh, dalahin mo tong jacket..." mama, inabot nya sakin yung jacket ko...

"Thanks, ma..."

"Bro, anong oras ba ang flight mo?" Tanong ni ate Cherry

"Hmmm 7pm pa ate"

"Nak, gusto mo ihatid na kita sa airport?" Papa

"Nako pa... wag na po, magta-taxi nalang po ako..."

"Ohhh nak... hindi ka man lang ba magpa paalam kay Patricia?" Mama

Napatungo ako sa tanong sakin ni Mama... "hindi na ho siguro, ma... baka mas lalo lang akong hindi makaalis..."

Kriiiiiiing...

"Excuse me, sagutin ko lang po" si Sed tumatawag "bro"

"Bro, asan kana?" Sed

"Andito pa sa bahay brad, pero paalis na din"

"Tuloy na tuloy kana ba talaga brad? Wala na bang makakapigil sayo?"

"Merin sana... kaso..." i took a deep breathe "hindi nya naman ako pipigilan..."

"Haaaaay Chad, mag iingat ka dun ha"

"Sed... si Pat?"

"Ha? Ehhh nagmamadaling umalis kanina, hindi ko alam kung san pumunta... oh my god, pare! Baka pipigilan ka?!"

"Tssss bro, wag ka ngang paasa! Hindi nya alam na aalis ako..."

"Eto naman... pinapangiti lang naman kita... oh basta bro, tawagan mo kami pagdating mo dun... mag iingat ka dun ha!"

"Oo, kayo din... bro, si Pat ha..."

"Oo bro, kami bahala... balitaan ka namin"

"Bro, andyan na yung taxi" sigaw ni ate Cherry

"Ohh pano... kailangan ko na umalis... bye!"

Binaba ko na ang telepono at lumabas na ng bahay... nag paalam na ko kay mama, papa, ate Cherry at Charm... matagal tagal na ulit bago ko makakauwi...

Sana... pag uwi ko... maayos na ang lahat...

(Patricia's POV)

Kailangan ko magmadali papunta sa dati naming bahay to meet the buyers... hindi ko sila pwedeng paghintayin ng matagal kasi baka mainip, mawalan pa ng buyer ang bahay namin...

After 25mins, nakarating na din ako sa dati naming bahay... it still look the same... na-maintain naman ng care taker ang kalinisan ng bahay namin...

"Ma'am Pat"

"Manong, nasan na po yung buyer?"

"Hinihintay nya po kayo sa may pool side"

Naglakad na ko sa pool side at nakakita ng isang lalaki...

"Excuse me, sir" humarap sya sakin...

And I was shocked... "ikaaaaaaaw???!!!!!"

And I saw the man I hated the most...

My mom's ex husband!

"Pat..." lumapit sya sakin

Umaatras ako palayo "wag kang lalapit!"

"Patricia, anak..."

"Ohh please?! Don't you ever call me "anak"!" Nakakadiri! Yung feeling ko ngayon galit! Gusto ko syang sampalin sa lahat ng ginawa nya sa mama ko, hindi na sya nahiya!

"Pat, patawarin mo ko"

"Umalis kana... ayoko ng makita kapa!"

"Patricia..." si mama... anong nangyayari? Nananaginip ba ko?

"Ma?"

"Pat, pakinggan mo na muna ang papa mo"

"What's happening? What's the meaning of this?"

"Pat, anak... I'm sorry" sabi nung ex-husband ng mama ko

Lumapit sakin si mama at hinawakan ang kamay ko... she started crying... "nagkita kami ng papa mo sa America... and we talked about what happened... Pat, nagsisisi na ang dad mo sa ginawa nya... patawarin mo na rin sya..."

"Ma? Are you serious? Ganun na lang yun?! Sampung taon ka nag dusa dahil sa ginawa ng lalaking yan! Sampung taon! Hindi biro yun!" Humarap ako dun sa lalaki and shouted at him "at ikaw... anong naisip mo at bumalik ka pa sa buhay namin?! Pag katapos mo kaming iwanan, babalik ka basta-basta?! Iniwanan ka na ba ng magaling mong kabit kaya andito ka ngayon?!"

"Matagal ko na syang hiniwalayan, anak... na-realize ko na nagkamali ako... matagal ko na ring gustong bumalik sa inyo, matagal ko na kayong gustong kausapin, matagal ko ng gustong humingi ng tawad... araw araw kitang inaabangan pag labas mo sa school mo... araw araw kitang tinatanaw sa bintana ng opisina mo... kaso na duwag ako... inaamin ko nagkamali ako, ang laki ng kasalanan ko sa inyo ng mama ko... anak, patawarin mo ko..."

And I broke down... napaupo nalang ako at umiyak ng umiyak...

Bakit ganun? Parang totoo ang mga sinasabi nya... i felt honesty... naguguluhan ako... I'm afraid to trust him again... but what can I do? Pag balibaligtarin ko man ang mundo, he's still my father...

"Patricia, anak..." naramdaman ko nalang na niyakap ako ni mama... at inalalayang tumayo... she wiped my tears away "anak, please forgive him... he's still your dad... and I assure you, nagsisi na sya sa lahat ng kasalanan nya..."

I looked at him at dahan-dahang lumapit... we hugged tight... "sorry, anak..."

"Sorry, papa..."

We're just like that for several minutes... namiss ko ang daddy ko, hindi ko ma-imagine na mabubuo ulit ang family ko...

"Let's make new memories, anak" dad said and kissed me on my forehead

"Yes, pa"

Lumapit naman samin si mama at umakbay sakin... "nak, your dad got scared kaya tumagal ng ilang taon ang pagbuo ulit ng family natin... matuto ka dun, Pat... it's not the time for you to be scared, anak... tumakbo kana sa airport..."

Airport? Papalayasin nila ko parket nagka balikan na sila? Ano bang sinasabi ni mama? "Ha? Airport? Ma? What do you mean?"

"Hindi mo ba alam? Flight ngayon ni Chad pabalik ng Singapore..."

"Whaaaaaaaaaaaaaaaat???!!!!!"

++++++++++++++++++++++++++++++

NEXT CHAPTER'S TEASER:

"Calling the attention of all the passengers for Philippine Airlines Flight PRO126 bound for Singapore, the gate is now open for boarding"

(Vote and comments po. Salamat :) buti nalang may inspiration kahit wala halos nag cocomments and votes. Hahaha! Keep reading everyone..)