Bizim için ağlayan yağmur ve hayatımız için ağlayan biz..
-kararmış boktan hayatına aşkımızla bahçe kura biliriz.. bunu yapabiliriz Barış..
+sadece boş hayaller.. benim her nefesim zehirlidir.. gülleri kuruturum..
-aşk her şeyin ilacıdır derler..
+h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu fotoyu bi önceki bölümde atcaktım ama unuttum şimdi atıyomm🙄🖤
Nisa'dan
Evet.. doğru diyordu
Nisa-B-Barış
Barış-n-noldu?
Nisa-haklısın.. biri seninle oynuyo
Barış-s-sen n-nerden çıkardın şimdi bunu??
Off söylesem mi? söylemesem mi? Kağıdı yırttığımı öğrenirse bana baya kızcaktı.. açıkcası korkuyordum..
Nisa-boşver
Barış-NASIL BOŞVER NISA!!!
Üstüme bağırmıştı.. yine sinirlerine hakim olamayan Barış ve üzülen ben
Barış-off.. özür dilerim.. noldu onu söyle lütfen çabuk!
Nisa-sorun değil her zamanki Barışsın işte..
Barış-Nisa!... söyle dedim!
Nisa-birisi sana mektup yazmış işte!
Barış-ne?..
Nisa-sana ömrünü kısaltıcam bundan sonra ki korkunç hayatında başarılar tarzda yazılar yazmış..
Barış-n-nerde? Nerden biliyon?
Nisa-sigara kutusunun içinden çıktı..
Barış-e hani nerde?
Kafamı aşağı indirip kısık sesle "yırttım" dedim..
Barış-nE?! Neden?!
Nisa-gördüğünde üzülmeyesin diye..
Barış-Nisa neden benim işlerime karışıyorsun!
Nisa-...
Barış kolumdan tutup kendisine yaklaştırdı..
Barış-benim.. işlerime.. karışma!!
Dedi ve ayağa kalkıp gitti. Kapıyı kapattıktan sonra içimi dökerek ağladım..
Nisa-ÇÜNKÜ SENIN IÇIN! SENI DÜŞÜNDÜĞÜM IÇIN! LANET OLSUN! HEPSI SENIN KATIL OLMAMAN IÇIN!SEN! sen...
Yaramın tekrar acımasıyla yatakta kıvranarak acının geçmesini beklemeye başladım.. terleyen bedenimin sıcaklığı gitgide artarken bedenim daha fazla kıvranıyordu. Işin kötüsü yaram şişkin olduğundan bacaklarımı kendime çekemiyordum ve bu daha da beni huzursuz ederken kaderime razı şekilde kıpırdanmadan sadece acının geçmesini beklemeye başladım.. nihayet daha da azaldığında öylece bekledim. Ama sadece öylece :)
Barış'dan
Şuan ne Nisa ne Merve ne de Giray umrumda değildi.. hastaneden çıkmıştım bile.. her ne kadar Giraylar arkadan bana seslenselerde..
