The False• liskook (ara verildi)

•5• tokat

"Okulun arka bahçesinde kocaman büyük büyük ağaçlar var, gördün mü bilmiyorum. Orada küçük iki kişilik bir bank var orada konuşabiliriz."dedi Lalisa bir çırpıda. Normalde kimseye orda konuşmak istediğini söylemezdi ama söylediği gibi kantinde vakit kaybedeceği için kütüphanede ses çıkacağı için bahçede arkadaşları göreceği ve herhangi bir müdahalede bulunabilecekleri için kendisi için önemli olan yeri söyleyivermişti Lalisa.

"Pekala tamamdır oraya gidelim."dedi Jungkook ve yürümeye başladılar. Tüm okulun gözleri ondaydı ve o da sadece Lalisa'ya bakıyordu.

"Benimle neden konuşmak istedin?"dedi Lalisa bahçeye gelmeyi beklemeden. Jungkook bir süre sustu ve sadece ona bakmakla yetindi.
"Gideceğimiz yere vardığımızda konuşmak istiyorum."dedi Jungkook. Lalisa bıkkınlıkla başıyla onayladı.

Lalisa'nın tam da tarif ettiği yere gelmişlerdi, bir küçük bank vardı ve yanlarında yeni dikilmiş fidanlar vardı.
"Burayı nasıl keşfettin?"dedi Jungkook. Lalisa ona cevap vermeden banka oturdu ve kitabının kapağını açtı. "Kampüsü gezerken buldum."diyip gözlerini kitabından ayırmadı.

Jungkook sakince başıyla onayladı ve Lalisa'nın yanına oturdu.
"Kitabını çok merak ediyor olmalısın."dedi Jungkook.
"Evet ediyorum, güzel bir kitap çünkü."dedi Lalisa.
"Adı ne?"dedi Jungkook.
Lalisa kitabın kapağını kapattı ve mırıldandı. "Solita."dedi. Jungkook histerik bir şekilde güldü. "Komik bir ismi varmış."dediğinde Lalisa ona çatık kaşlarla baktı.
"Ön yargılısın."dedi Lalisa biraz sert bir sesle.
Jungkook kaşlarını havaya kaldırdı ve yarım bir şekilde gülmeye devam etti. "Ön yargılı mıyım? Emin misin? Ön yargılı değilim, ismi komik çünkü yalnızlık hiçbir zaman olmaz ve büyük ihtimalle yalnız nasıl hayatta kalınır bunlar hakkında ders verecektir buna eminim."dediğinde gülmeye devam eden Jungkook'un yüzü Lalisa'ya döndüğünde gülümsemesi gitti.

"Değil."dedi Lalisa ve konuşmasına devam etti.
"Keşke ismi gibi kitap da komik olsaydı, bunun için her şeyi yapardım sanırım. Buradaki acıları okumamak için yalnız kalmaya razıyım."dedi Lalisa.

Jungkook yanıldığını anladığı anda vücudunu dikleştirdi ve sesini düzeltti.
"Benimle kitap konuşmaya gelmedin biliyorum, ne için konuşmak istedin?"dedi Lalisa, Jungkook'un konuşmasına izin vermeden önce.

"Beni telefonla konuşurken gördün ve orada pek de sakin değildim senden isteğim, bu telefon olayından kimseye bahsetme."dedi Jungkook.
"Benim de bir otoritem var bunun bozulmasını istemem."diyerek devam etti Jungkook.

"Çok geç yakın arkadaşlarıma söyledim bile."dedi Lalisa.
"Bunu daha önceden söylemen gerekirdi."diyerek devam etti.
Jungkook bir süre sessiz kaldı ve derin bir nefes aldı.
"Yani o yanlarındaki sarı saçlı kızla siyah saçlı çocuktan mı bahsediyorsun? Sadece onlar mı? Başkaları var mı?"diyerek soru sorduğunda Lalisa kaşlarını çattı.

"Başka arkadaşım yok."dedi Lalisa, Jungkook afallamış gibi başını iki yana salladı.
"Sadece onlar biliyor ve başkasına söylemezler."dedi Lalisa.
Jungkook derin bir nefes aldı. "Oh tanrım rahatladım. Bir başka cezayı kaldıramazdım sanırım."dedi Jungkook.
Lalisa kaşları çatık "Ceza?"dedi Jungkook oflayıp ayağa kalktı.
"Konuşacağım şeyler bu kadardı, bu arada dün geceyi hiç kafana takma ve bana minnettar olmana gerek yok yapmam gerekeni yaptım."diyip gidecekken Lalisa ayağa kalkıp seslendi.