"Büyümek, koca adam olmak, adam olmak" birçok zaman duymuşuzdur bu deyimleri. Bize büyümenin güzel bir şey olduğu aşılanmıştır bugüne dek. Ama doğrusunu isterseniz büyümeyi hiç sevmedim ben. Annemin yaşlanıyor oluşunu görmeyi, babamın gözlerinde yılların vermiş olduğu yorgunluğa şahit olmayı...
Çocuklar ne kadar mutludur değil mi? Ne kadar saf ve temizler. Yaşama sevincimi her geçen yıl daha da çok kaybettiğimi fark ediyorum. Kim ne derse desin büyümeyi sevmedim ben.
Büyüdükçe günden güne içinde saklı çocuksu edasını kaybediyor insanlar. "Ya ben de öyle olursam?" diye düşünüyorum hep. Büyümeyi sevmedim, hem de hiç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
