Furkan'a olayları anlattım. Ilk başta çok sinirlendi ama sonra geçti siniri. Tabi herşey bitmişti. Tam umudumu kesmişken aradılar yine. Açtım.
'Alo?' 'Merhaba.'
O sırada heyecandan kalbim çok hızlı atıyordu ve birden bayıldım. Uyandığımda koltukta başımda Furkan olduğu halde hiçbir şey hatırlamazken buldum kendimi. Bir tek annem. Sadece onu hatırlıyordum.
Annem gelmişti. Hemen ona sarılmak için kalkmaya çalıştım ama bacaklarım uyuşmuştu. Ve bacaklarımı kontrol edemiyordum.
Geçici bir hastalıkmış. Korkulacak bişey yokmuş. Ama ben yinede korkuyordum. Haklıymışım da..
Aslında ben felç geçirmişim ama 3 sene içinde normale dönebilecekmişim. Acaba ne olacak?
biliyorum. bu bölüm geç ve az geldi. ama hack olaylarından başımızı kaldıramaz hale geldik. en kısa zamanda yine şaşırtıcı bölümlerle sizlerleyim. artık hikayeler hep cuma günleri gelecek.
öptüm gözlerinizden..✌️
