"Ga niet!" smeekt Femke me. "Ik moet gaan..." mompel ik. "Waarom blijf je het doen!" schreeuwt ze hopeloos. "Anders..." begin ik maar weet gewoon niet hoe ik het moet uitleggen. "Omdat het moet!" roep ik gefrustreerd. Ik kijk nog een laatste keer in de spiegel en knik goedkeurend. "Waarom ben je zo veranderd sinds je met Liam samen bent?" ze kijkt me droevig aan en ik slik moeilijk. "Ik moet maar eens snel vertrekken voor hij boos word." fluister ik bijna onhoorbaar. Na deze woorden vlucht ik het huis uit voor ik me bedenk.
"Ik ben er." schreeuw ik zo vrolijk mogelijk door het huis. "Keuken schat." roept Liam terug. "Hey." zeg ik wanneer ik de keuken binnenkom. "De zakjes liggen daar." Zegt hij wijzend naar een paar zakjes drugs. Ik zucht inwendig en pak ze vast. "Tot straks..." ik geef hem nog een luchtkus en vertrek zo snel mogelijk naar het eerste adres. Ik klop drie keer kort op de deur als teken dat ik het ben. "Thanksss" Zegt de onverzorgde jongen die er al dronken uitziet terwijl hij de deur opendoet. Zonder hem een blik te gunnen draai ik me al om wandel weg. "Waarom moest je het ook alweer doen?" vraag ik me hardop af.
"Schat niemand verwacht van jou dat je dat zou doen." doe ik Liam na. Ik draai met m'n ogen en wandel verder. "Wat doet een meisje zoals jou hierop straat zo alleen?" vroeg een jongen met blond haar, blauwe ogen en een gespierd lichaam. "Ik... ehm... ik moest iets doen." zeg ik twijfelend. "Ian" zegt hij terwijl hij zijn hand naar me uitsteekt. "Ehm sorry ik moet weg." zeg ik zijn hand negerend. Hij knikt alleen en dan loop ik weg. ugh ik haat jongens! Wacht nee Liam haat ik niet anders zou ik niet met hem samen zijn toch? Waarom is liefde zo moeilijk? Ik kan het niet uitmaken! Wie weet wordt hij dan weer boos...
Diep in gedachten ben ik bij een parkje uitgekomen. Of ik keer nu terug naar Liam of ik zeg dat ik me niet zo goed voel en thuis ga slapen? De keuze was snel gemaakt ik bel Liam en vertel hem een heel onzinverhaal over dat ik me niet goed voel en het dichter naar huis is dan dat het naar hem is. Eerst klinkt hij teleurgesteld dan snapt hij het en voor hij boos kan worden zeg ik gedag en druk af. Ik zucht opgelucht en loop naar huis toe aan een rap tempo. Als ik nu nog een iemand tegenkom ga ik helemaal doordraaien.
BAM
Met een knots kom ik op de grond terecht de wereld draait rond me en ik moet moeite doen om niet toe te geven aan de duisternis die me maar al te graag mee zou willen sleuren. In plaats daarvan laat ik een pijnlijke kreun uit mijn mond ontsnappen. "Alles oké?" vraagt een bezorgde stem. "Ziet het er oké uit?" vraag ik geïrriteerd. Terwijl ik dat zeg kijk ik omhoog om te kijken wie me wou helpen. "Jij weer..." zucht ik.
