Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Sorulan sorulardan sonra öğrenciler gönülsüzce dağılıyordu, sona 6 - 7 kişi kalmıştık. Birazdan Andy Barber ve Hank Palmer ile tanışacaktık.
Bazı kişilerin bana ters bakışlar attığını görüyordum, ki bunu umursayacak son kişi bile değildim, onlara göz devirme gereği bile duymuyordum.
Joan koluma girmiş heyecanını belli etmemeye çalışarak yürüyordu ve bu konuda aşırı derecede beceriksizdi, nasıl avukat olacaktı bilmiyorum ama tabii bunu söylemesi bana düşmezdi.
Etraftakilere bakmayı keserek platformun yanında duran iki adama doğru başımı çevirdim. Hank Palmer şimdiden bana bakıyordu, kesik bir nefes alacağım sırada kendimi durdurdum.
Bakışlarımı kaçıracağım sırada Andy Barber, arkadaşının nereye baktığını anlamak için onun baktığı yöne, yani bana döndüğünde bayılmama az kalmıştı.
İki adamın da bana bakma ihtimali yoktu, değil mi? Onların bakışları iki saniyede beni yerken, yürürken hafifçe kıpırdanmadan zor durdum.
Diğerlerinin yanında durduk, hayır kesinlikle bana bakıyorlar.
Başımı Bay Coles'a çevirdim, o hepimize bir gülümseme sundu ve kendimizi tanıtmamızı rica etti. Bay Coles iyi ve nazik bir adamdı.
Andy Barber ve Hank Palmer'ın önünde, yan yana dizilmiş tek sıra gibiydik. Diğer taraftan öğrenciler kendini tanıtmaya başladığında, teknik olarak sıranın sonunda oluyordum.
Joan'ın önünde 5 kişi kendini tanıttıktan sonra sıra ona geldiğinde yüzüne nazik bir gülümseme sunup diğerlerinin yaptığı gibi elini uzattı, "Joanna Cooper, memnun oldum." ikisi ile de el sıkıştığında sıra bendeydi.
"Kimberly Hardy, memnun oldum."
Önce Andy Barber ile el sıkıştım, beni gözleriyle çoktan soymuştu, "Memnun oldum, Bayan Hardy."
Sonrasında benden taraf olan Hank Palmer'a elimi uzattım. Ben elimi sıkmasını beklerken tam dudaklarına götüreceği sırada elimi sıkılaştırdım ve hizamı bozmadan elini sıktım.
"Kesinlikle ben de memnun oldum, Bayan Hardy."
Yüzüne yan bir gülüş yerleşirken Andy Barber'ın da ondan farkı yoktu, bugün bu kırmızı büstiyerimi giydiğime pişman olmuştum.
Profesör Coles durumu devraldı ve okulun en iyi öğrencileri olduğumuzu tekrar hatırlattı, onlara bizim için bir önerileri olup olmadığını sordu.
"Avukatlık şakaya alınacak bir şey değildir. Konferansta bazı öğrencileri gördüm, heyecanlarını o kadar belli ediyorlardı ki, gerçek bir mahkemede ne yapacacklarını tahmin bile edemedim." Andy Barber konuştu önce.
"Ayrıca sizlerin arasında," ilk sıradaki Joan dahil altı kişiyi gösterdi ve bana kısa bir bakış atıp onlara döndü. "Siz altınız da heyecandan adımlarınızı hızlandırdınız, arkadaşınızı kolundan çekiştirdiniz ya da ellerinizin sarsıntısını durdurmak için yumruk yaptınız." Hank Palmer profesyonelliğini kanıtladı.
