Üzerimdeki eteği düzelterek abimin arkasından yürümeye devam ettim. Abim arkadaşlarıyla buluşacaktı ve beni de zorla götürüyordu.
Kafeye vardığımızda daha yavaş adımlarla masaya yanaştım, selam vererek oturdum.
Telefonuma gelen bildirimle telefona döndüm. Bilinmeyen mesaj atmıştı. Mesaja cevap vermeyi aklıma kazıyıp, masadaki muhabbeti dinlemeye çalıştım.
Tunç,Bora,Nihat,Mustafa,Yiğit ve Ömer. Abimin 8 senelik arkadaşları. Sürekli karşılaşırdık ama birbimizi isim harici tanımazdık.
Herkes telefonuna bakmaya başlayınca bende Bilinmeyen' e cavap yazmaya karar verdim.
Bilinmeyen:Ne yapıyorsun Güzelim?
Nevra: Abimin arkadaşları ile buluştuk. Sen?
Bilinmeyene mesaj attığım sırada masadan bir bildirim sesi geldi, ama herkes telefonuna baktığı için mesaj gelmesi normaldi.
Telefonumu masaya koyacakken çalması ile elimdeki telefona baktım. Herkesin dikkatini çekmiştim. Arayan okul müdürümüzdü.
"Efendim" diyerek cevapladım aramayı. "Nevra, biz bittik! Neredeyse 10 okulun katılacağı bir yemek olacaktı. Ama ben unuttum. Nevra 4 gün kaldı, lütfen ayarla bu işi." Dedi nefes almadan. 4 günde öyle bir yemek nasıl organize edecektim.
"Hocam, halletmeye çalışırım. Kaç kişi gelecek? Saat, tarih ,hangi okullar. Bu bilgileri de mesaj atarsanız halletmiş olurum." Dedim. Abimin ters bakışlarını üzerimde hissetmiştim.
"Her okuldan 5 öğrenci 3 öğretmen gelecek. Bizim okul, ekstra birşeyler olursa yani yaklaşık 100 kisi. Nevra sana güveniyorum." Diyerek telefonu suratıma kapattı.
Abimin sesi ile ona döndüm." Ne istiyor yine bu?" Dedi ters ters." Abi bu sefer bittik! 4 gün içinde 100 kişilik yemek organize etmeliyiz. Okul sunumu da yapmak gerekir. Şarkı söyleyecek insanlar da ayarlamalıyım. Davetiye de var . Ve sadece 4 gün süre var. Ay abi kesin bittik.!" Dedim. Gerçekten stres basmıştı beni.
"Hass.." diyen Mustafa 'ya "Bencede" diyerek destekledim.
"Stres yapma, bizde yanındayız. Yardımcı oluruz. İlk mekanı ayarlayalım, bugün davetiyeyi de bakarız." Diyen Ömer ile sakinleştim.
Iyiki bugün buraya gelmiştim.
