Her hikayenin girişi vardır benim hikayemin girişi ne olmalı bilmiyorum. Satır arası yaşayan insanlardan biri olabilirim satırların en ucunda. Gençliğimin en güzel yıllarında odama kapanıp zamanın nasıl geçtiğinden bir haberim. Uzun bir acı döneminden sonra daha acı bir döneme girdim sonra bir iki yıl süren ama yüzyıldan hallice bir depresyon dönemine girdim ve tabi sonra daha iyi hissettiğim yada öyle sandığım şu devreye girdim. Odanın bir köşesinde oturup içimde beni sıkıp boğmaya yeminli bir his ile kalakaldım. Ruhumun çürüdüğünü hissetmeye başladım, anlamsız ama bi o kadar da anlamlı olmalı dediğim ani ağlama krizleri. İsmi havalı ama kendisi öldürücü bir hastalığım yok, canım istediğinde dolabım dolu, okumak için romanlarım... Ama bir yerlerde içimde ıssız bir yerde anlamlandıramadığım bir eksiklik var. İnanç mı? Hayır inancım var ama bir şeyler eksik, ruhumda yolunda gitmeyen bir şeyler var. Zor olan konu bir şeyleri fark etmek ama çözüme kavuşturamamak belkide çözümü istememek yada çözüm nerede kimde bilememek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Satır Araları
RandomNereden başlamak gerek ne yazmak gerek. Ruhum parçalanıp yeryüzüne yayıldı. Toplamak için yorgun ve dahi kırgınım. Uzun satırlar veyahut kısa satırlar ifade etmek fayda etmiyor içimde kayıp giden ben ile başbaşayım.
