Diyoruz ya artık yeter güzel bir şey olsun da hayatım değişsin bir mucize isteriz eyer bunu düşünmeyi kaybedersek artık yaşamak daha zor olur onun için tek beklentimiz budur hayatta ama hep istediğimiz şeyler olmaz bu hayatta aslında hep istemediğimiz şeyler olur neden bilmiyoruz ama zengininde bir derdi var fakirinde kimse doymuyor herkes daha fazlasını istiyor beklentimiz hep en üste çünkü doğamız bu yetinemiyoruz kavga ediyoruz anlaşamıyoruz ne için para için neymiş bu para böyle ya hep fazlasını istiyoruz ve bu para için ne sevgimizi nede aşkımızı yaşayabiliyoruz farkında mısınız hep daha fazlasını ister olduk o düğün salonu ucuz pahalı yerde düğün yapalım millet ne der! Ne derse desin biz evleniyoruz daha önemli değil mi istersek ahırda evlenelim nerde evlendiğimizin ne önemi var önemi olan doğru kişiyle evlenmek değil mi. insanlar parayla mutlu olacaklarını sanır ama para mutluluk değil rahatlama getirir mutluluğu her zaman yanınızda duran iyi insanlar verebilir ve o insanları bi kaybettiğinizde bir daha aynısını bulamazsınız. Her sabah boktan bir dünyaya uyanan gençler hayattan zevk almayan nesiller yetişiyor. Neden durup etrafımıza bakmıyoruz o mutlu insanlar neden mutlu hiç sorguluyor musunuz! Hava hafif yağmurlu saat 22:30 civarı daha kafam yeni ayılmış bir tekel bayiye gidip bira aldım. Bir bank bulup oturdum etrafımda kimse yok kulaklığımda o şarkı çalıyor Halil sezai-sonbahar kalbimde kimse yok ve boşluğu düşünüyorum boşluğu düşünmenin ne kadar kötü olduğunu düşünürken. O sırada bir çocuk dikkatimi çekti tek başına oturmuş gözleri parlıyor kalbinde birisi olduğu belli gözlerini aydınlatacak kadar sevdiği birisi. Yanına bir kız yaklaştı onunda gözlerinde parıldama yoktu çünkü aklındaki kişi o değildi. Çocuk görür görmez ayağa kalkıp sarıldı ve yüzündeki o tebessümü gördüm o huzuru kimseden alamayacağını anladım o anda kız çocuğu itti biraz konuşup gitti çocuk o şekilde kaldı bir kelime bile söylemeden o parlayan gözleri suya bölünüp ağlamaya başladı. Sevginin ne kadar güzel ve acı olduğunu öğrendim tekrardan. İnsanları kırmanın ne kadar kolay olduğunu sıkılıp vazgeçmenin kolaylığını sevginin bu olmadığını bunun bir vakit geçirme olduğunu tekrardan anladım. Sizce bu insanlar ne zaman öğrenecek sevmenin ne olduğunu. Yoksa biz mi yanlış öğrendik sevmeyi diye düşünüyor insan.
