එදා මම මගේ තාත්තට කතා කළා. එයා ඇවිල්ලා මාව එතනින් අරන් ගියේ අම්මත් එක්ක තරමක රණ්ඩුවක් ඇති වුණාටත් පස්සෙයි.
මම කියන්නේ නැහැ එදයින් පස්සේ මගේ කතාව ලස්සන එකක් වුණා කියලා. ඒත් මම හිටපු හැටියට දැන් මම ඉන්න විදිහ ගැන මම සතුටු වෙනවා.
මගේ ජීවිතේ ගොඩක් කල් යනකන් මම සමලිංගිකයන්ට වෛර කළා. මම හිතපු එකම දේ තමයි එයාලා හැමෝම හරිම ජරා පහත් ආශාවන් තියෙන මිනිස්සු කියලා.
ඒත්... එක මනුස්සයෙක් නිසා අපි හැමෝම ගැන එහෙම හිතන එක වැරදියි කියලා මට දැන් තේරෙනවා.
පන්තියේ එක ළමයෙක් කෑ ගැහුවා කියලා අනික් සේරම ළමයින් ඒකට වැරදි නැහැනේ. ඉතින් ඒ වගේ තමයි අපේ ජීවිත.
අපි අතර ගොඩක් ජාතිවල මිනිස්සු ඉන්නවා. කවුරුත් හොඳත් නැහැ, කවුරුත් නරකත් නැහැ. කවුරුත් කැතත් නැහැ කවුරුත් ලස්සනත් නැහැ.
මිනිස්සු කියන්න කිසිම දේකින් මනින්න පුළුවන් ජාතියක් නෙවෙයි. එයාලා ජීවිත.
බර මනිනවා උස මනිනවා වගේ මනුස්සයෙක්ගේ ගතිගුණ මනින්න අපිට බැහැ.
එහෙම ක‍ෙළොත් ඒක අපි කරන වැරැද්දක්.
මම පරිපූර්ණ මනුස්සයෙක් නෙවෙයි.
ඔයත් පරිපූර්ණ නැහැ.
ඔව්, මම මේ දේ කියන්නේ කතාව කියවන ඔයාට.
අපි කිසිම කෙනෙක් පරිපූර්ණ නැහැ. ඒක නිසා අපිට බැහැ කිසිම කෙනෙක්ව හොඳ නරක කියලා වර්ග කරන්න.
සමලිංගිකත්වය...
ඒක දැනට මේ ලංකාව ඇතුළේ ගොඩක් නරක විදිහට විවේචනය වන මාතෘකාවක්. ඒත් ඒක සාමාන්‍ය දෙයක්.
ජීව විද්‍යාත්මකව වගේ්ම මානසිකවත් එයාලත් සාමාන්‍යයි. අපිට බැහැ මනුස්සයෙක්ව ගෑනු පිරිමි කියලා බෙදලා දෙවිදිහකට සලකන්න.
එහෙම නේද?
ඒ දෙන්නම මිනිස්සු.
ඒ දෙන්නට හැඟීම් තියෙනවා.
ඒ දෙන්නම එකම වර්ගයේ.
මනුස්සයෙක් කියන කෙනාව මම කලින් කිව්වා වගේ මනින්න බැහැ.
ඒක තේරුම් ගන්න අපිට තියෙන්න ඕන එක දෙයයි.
ඒක තමයි හදවත.
ඔයත් මම වගේ තනිවුණ හදවතක කතාවක අයිතිකාරයෙක් වෙන්න පුළුවන්.
ඒත් ඒකෙන් ඔයා අමනුස්සයෙක් වෙන්නේ නැහැ.
ඔයා තනි වෙලා නැහැ.
ලෝකේ හැමෝම ඔයා කවදා හරි එයාලා වෙනුවෙන් දෙයක් කරනකන් බලන් ඉන්නවා.
ඔයාව වටිනවා.
වචනයෙන් නොකිව්වත්, ඔයා මේ ලෝකේ මම වගේම උරුමක්කාරයෙක්.
ESTÁS LEYENDO
𝕊𝕋𝕆ℝ𝕐 𝕆𝔽 𝔸 𝕃𝕆𝕊𝕋 ℍ𝔼𝔸ℝ𝕋
No Ficciónමම සමලිංගිකයන්ට වෛර කරන්න ගත්තා. ඒ වේදනාව මට දරා ගන්න බැරිවුණා. එයා මට ඒ කරපු දේ.
