Daha küçük bir çocuktum daha 10 yaşındaydım ama herşeyi anlayacak zekaydim sadece susar dinlerdim annemi ve babamı.Babam hadi gidiyoruz dedi.Ben peki babama ama nereye dedim tersleyerek sus ve bin arabaya dedi.Hayır dedim o kalacak dedim. Tersledi kes sesini artık dedi ve susturdu beni. İçim içimi yiyordu onu geride bırakmak çocuktum ama onun benim kaderim olduğunu biliyordum ve son kez olsun onu görmeden gitmiştim. Aklımdan hiç çıkmadı agldim durdum. O da cok üzülmüşmudur acaba özlermi beni ben onu cok ozleyecektim . Hayata küsmüştum. Okul başlamis okula gidiyordum. Öğretmenim bir gün geldi ve bu halimi sordu. Ben söylemedim sanane dedim tersledim hocam döndü ve ben her zaman burdayım dedi anlatmak istersen dedi. Ben döndüm sanmam dedim. Cok sinirliydim isyan ediyordum. Babamla annemle konuşmuyordum kendi kesime resim ciziyor yazı yazıyordum. Yazdığım yazıları toplayıp dosya yapmıştım. Öğretmenim bir siramda ağladıgini gördüm ve ne oldu öğretmenim dedim. Sanane dedi ve beni tersledi bende güldüm . Ağlamak güzeldir hocam ben ağladım bakın ağlamıyorum artık dedim ve döndüm gittim. Eve gelmiştim ama ne olursa olsun Meltem i unutamıyordum çok ama cok özlemiştim bu gece ağlarak uyumuştum.
