Είμαι ειλικρινής
λέγοντας ψέματα σε εκείνον
όταν ξυπνάει δίπλα μου
δεν του λέω σ'αγαπώ
μα όταν με κοιτάει
τα μάτια μου το λένε από μόνα τους
Κι όλο αυτό
γιατί φοβάμαι το δέσιμο
φοβάμαι να δεθώ
δεν φοβάμαι την απόρριψη
φοβάμαι την κατάληξη
τουλάχιστον,
χαίρομαι που μιλώ ειλικρινά
Απλά αναμένω τη στιγμή που θα έρθει η κατάθλιψη
και τα φρούτα θα μαραθούν
και τα μήλα θα σαπίσουν
και ο χυμός θα πικράνει
και η αγάπη θα παλιώσει
και η αγάπη θα πεθάνει
και ο έρωτας στο σκοτάδι
και ο πόθος σαν αναμμένο κερί
θα τρέχει και δε θα φτάνει
στην επόμενη φλόγα να καεί
Δεν θέλω να μου μιλήσει αν είναι βιαστικός
ούτε αν είναι νευρικός
την αυλαία στο έργο που έπαιζα
την έριξα δίχως δισταγμό
και τώρα βρήκα τα προβλήματα που στάθηκαν εκεί
και εκεί που πήγαινα να σκεφτώ πως όλα τα έλυσα
έπρεπε να γυρίσω
-να γυρίσουμε- ξανά στη σκηνή
Με έχει κουράσει η κατάσταση αυτή
με έχει κουράσει να φέρομαι τόσο ψεύτικα μηχανικά
και να νιώθω έτσι κάθε βράδυ και πρωί
πρέπει να τα ξεκαθαρίσω
μα που να βρω κουράγιο να σταθώ;
όταν εκείνος με κοιτάζει,
κοντεύω να αναστηθώ
Είμαι ειλικρινής
λέγοντας ψέματα σε εκείνον
λέω ψέματα πως άκρη δεν θα βρω
μα ξέρω καλά πως η αγάπη
διψάει για καταστροφή
ανοίγει μία πληγή
και άδικα ουρλιάζω να γιατρευτώ
YOU ARE READING
αттιѕ |√
Poetry⋄⋯Φρούτα ώριμα, φρούτα του πάθους, φρούτα με μία δόση αναλώσιμου δάσους⋯⋄