αттιѕ |√

•⁛•

Πως να ξεχάσω το παρελθόν,

όταν μέσα μου ζεις;

όταν ξύνω το δέρμα μου

και είσαι πάνω μου ολημερίς 

Μυρωδιά επικίνδυνη

έτοιμη να με κάψει

φαντάσματα με περιτριγυρίζουν 

μορφές που σου μοιάζουν 

πόσο πολύ θέλουν να με θάψουν 

πόσο πολύ θέλω να θαφτούν 

ρώτησα το φεγγάρι τι μου δίνει ως ανταλλαγή

και ο ήλιος δεν ξέρει τι να προσφέρει,

αφού τα εγκαύματά μου φέρουν για διαφυγή 

Μου είπε είσαι μία ξεπέτα

δεν είσαι για παραπάνω 

δεν ξέρω αν ήταν από θυμό,

το μόνο σίγουρο είναι πως τον χάνω

στο σημείο αυτό 

ξέχασα πως να ανασάνω 

κάτι κράταγε στα χέρια του 

δεν πρόσεχα και τόσο 

ήξερα τι είχε 

και δεν μπορούσα να την ακουμπήσω 

καρδιά λεγότανε

ξεριζώθηκε

και με άφησε να πεθάνω 

Και εσύ μιλώντας της,

όλο την μαδούσες

και συγκεντρώθηκα εκεί, 

γιατί όλο με ρωτούσες 

Στο καπάκι μου πετάς, 

αυτό που ατσούμπαλα κρατούσες

που άδικα μαδούσες

που άδικα πατούσες

Δεν μπορούσα να αηδιάσω

θα ήταν ντροπή

καθώς μέσα σ' όλα,

ήμουν εγώ πιο αηδιαστική 

Προλαβαίνεις να κάνεις βήμα

έτσι που τα έχεις κάνει 

ήθελες να παίξεις και το θύμα

και εγώ νιώθω άπειρη ντροπή

προσπαθώ να κρατηθώ  

μα μου βγαίνουνε λυγμοί..

Ξημερώνει το αύριο 

και δεν έχω φώτα να φτάσω μέχρι την αυγή 

γιατί με σκοτείνιασες εσύ, 

παρατώντας με κενή