Mahinur'u uyuttuktan sonra salona Gece'nin yanına geçtim.
"Sonuda uyudu."Güldü.
"İyi bir anne olacaksın Işık."dedi.Yüzümdeki gülümsemem soldu yavaşca.
"Ne oldu yanlış bir şey mi söyledim?"Gece'nin konuşmasıyla yüzüme yalandan bir gülümseme yerleştirdim.
"Hayır,ben eeee teşekkür ederim."Kaşları çatıldı.
"Biri zoraki bir şekilde güluyorsa anlarım.Sorun ne Işık?"Pes ettim ve konuşmaya karar verdim.
"Ben, anne olmak istemiyorum."Kaşları daha çok çatıldı.
"Ama neden? Mahinur'a yaklaşımını gördüm.Bebekleri sevdiğini düşünmüştüm."dedi ciddileşerek.
"Seviyorum ama uzaktan.Neden bilmiyorum ama bebek istemiyorum."Anlayışla başını salladı.
"Işık aslında sana bir şey söylemeliyim ve bunu söylemek hiç kolay değilmiş."dedi.Anlamayarak kaşlarımı çattım.
"Gece önemli bir şey mi oldu?"dedim.
"Hayır hayır!Yani evet önemli aslında.Işık ben sana aşığım."Şok içinde Gece'ye bakıyordum.Ne demişti o?
"Gece be-"Mahinur ağlamaya başlamıştı.Gece ayağa kalktı."Ben artık gitsem iyi olacak.Sonra görüşürüz."Gece kapıyı kapatıp çıkınca Mahinur'a bakmaya gittim.Hâlâ inanamıyordum.Gece.Bana.Aşk.
***
Selamlar.
Sonunda oldu.Benim yazarken kalbim çıkacaktı.Işık❤️Gece. Bu arada Mahinur benim kuzenim ve 1 yaşında.Yazarken yanımdaydı ben de bebeğin adını düşünüyordum Mahinur koymaya karar verdim.Şimdilik görüşürüz.
