Suတစ္ေယာက္တည္းပန္းျခံထဲမွာထိုင္ေနမိတယ္။အဲ့ဒီပန္းျခံေလးကSuအေမအရမ္းႀကိဳက္တဲ့ေနရာေလးေလ။Suမ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္တယ္။မိုးကေတာ့ဖြဲဖြဲရြာေနတုန္း
Su's POV-ဘယ္အခ်ိန္ေတာင္႐ွိေနၿပီလဲမသိဘူး၊ေအာင္မေလးည၉နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မယ္၊အိမ္ျပန္ရင္ငါoppaမ်က္ႏွာကိုဘယ္လိုၾကည့့္ရမလဲ၊အားးးနာလိုက္တာ...
Suဒူးေခါင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ေသြးထြကိေနၿပီ။ငိုရင္းနဲ႔ေျပးလာရာဘယ္ေလာက္ေခ်ာ္လဲခဲ့လို႔ဒဏ္ရာေတြဒီေလာက္မ်ားေနတာကိုသူကိုယ္တိုင္ပင္မမွတ္မိေတာ့။
ထိုအခ်ိန္တြင္Suျမင္လိုက္ရတာကသူမေ႐ွ႕ကိုလာရပ္တဲ့ေျခတစ္စံု။ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့Oh Sehun။
SehunကSuကိုထီးေလးမိုးေပးရင္း
Sehun-"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ကိုယ့္ေၾကာင့္မင္းမ်က္ရည္က်ရၿပီးနာက်င္ခဲ့ရတာကို"
Suကေတာ့ဘာမွမေျပာ။ေျပာစရာလည္းမ႐ွိေတာ့။Sehun. Suရဲ႕ေ႐ွ႕မွာဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီးSuရဲ႕ဒဏ္ရာရေနတဲ့ဒူးေခါင္းကိုသူ႔ရဲ႕လက္က္ိုင္ပဝါေလးနဲ႔စည္းေပးလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့သူ႔ရဲ႕coatကိုခြၽတ္ၿပီးSuရဲ႕ကိုယ္ေပၚကိုလႊမ္းျခံဳေပးလိုက္တယ္
Sehun-"အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္Su"
Suဘာမွမေျပာ။
Sehun-"ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာမင္းအတြက္အဲ့ေလာက္ေတာင္ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးျဖစ္သြားလား။ကိုယ့္ကိုစကားေလးဘာေလးျပန္ေျပာပါဦး။
Suခဏေလးၿငိမ္ေနၿပီးမွ
Su-"Sehun...နင့္အေပၚမွာငါေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ထက္မပိုဘူးဆိုတာနင္အသိဆံုးပါ။ေနာက္ၿပီးငါ့ႏွလံုးသားဘယ္သူ႔ဆီမွာဆိုတာကိုလည္းနင္အသိဆံုးပဲ။နင္ကပါငါ့ကိုစိတ္ညစ္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔လားဟာ"
Sehun-"ဟုတ္တယ္။ကိုယ္သိတယ္။မင္းအေၾကာင္းကိုမင္းကိုယ္တိုင္ထက္ကိုယ္ပိုသိတယ္။မင္းကိုငယ္ငယ္ေလးထဲက...အခ်စ္ဆိုတာဘာမွန္းမသိခင္ထဲကကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ရတာ။အခုမွေပၚလာတဲ့ေကာင္ကမင္းႏွလံုးသားထဲမွာေနရာဝင္ယူခြင့္မေပးႏိုင္ဘူး။
YOU ARE READING
Love means...
Fanfiction"အခ်စ္ကိုဘယ္လိုပဲအဓိပၸါယ္ဖြဲ႔ေနပါေစ..တကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာခ်စ္ေနျခင္းပဲ.."