Eve geldiğimde ablam olayları duymuş olmalıki beni sorguya tuttu. Bizim aile harbiden soru bombası gibi. Neyse ben yalan söyleyemem herşeyi noktasına kadar biliyor. Aynı zamanda Mertle olmamı istiyor. Bi bakıma onla değilim aslında sadece sevdiğimizi söyledik çıkacağımızı değil. Bende ne diyebilirim ki "TAMAM" . Gerçekten öfkeyle söylemiştim. Üstümü değiştirmeden kendimi yatağa attım. Gözümde bir gram uyku yoktu. Bende kitabımı okumaya başladım. Hani anne kitap uyku getirirdi hani !!!! Madem uykum yok botlarımı giyip dışarı çıktım. Yolumu kesen Berk oldu. Bizim okulun 2. En popüleri. İyi mi yim kötümüyüm bilmiyorum.Oda bana" Mert'ten uzak dur o kimsenin göz yaşına bakmaz " dedi . Kardeşim bu Mert'le alıp veremediğiniz ne yani. Takmadan yanından yürüyerek geçtim. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Belkide kumsala gidip biraz kafamı dinlemeliyim. Hayır , hayır boş sokaklarda yağmur yağarken bağırmalıyım. Niye bu kadar acı çektiğimi bilmiyorum. Pozitif olan ruhum negatife dönüşmüştü. Matamatik işe yarıyomuş edebiyattada. Yağmur yağmaya başladı ara sokaklardan birine girdim. Sadece bağırdım. Dizlerimi çöktüm oturdum. Ellerim yerde bedenimi destekliyordum...
