Bahadırın ağzından devam ;
Her mutlulugun bir sonu oldugu gibi bu mutlulugumunda bir sonu olacaktı. Olduda zaten. Ekimimin hastaneden cıkma vakti geldi. Gidiyor iste zamani geldi bi mutluluk daha bitti ve yerini hüzüne bıraktı. Bora onsuz ne yapacak. Artık hiç konusmaz sanırım ona bir umut verecek birini bir daha bulamayacagım. Denizle hic konusmuyordu onunla konuşsa bu kadar düşünmezdim. Kardesim herşeyden ve herkezden daha önemli benim için. Bu kim olursa olsun hiç değişmeyecek. Ailemden tek kalan varlık o para desen herseyim var daha fazlasına ihtiyacım yok. Benim yerimde olmak isteye pek cok insan var , benimle sevgili olmak isteyende bir cok sürtük. Ben sürtükleri sadece bir gece kullanır atarım ve bir daha hatırlamam. Aklıma getirmeye gerek duymam bile. Ekimle şu 9 aydır hiç birlikte olmadık ona hiç dokunmadım , dokunmaya kıyamadım , dokunamazdımda buna gönlüm kalbim el vermiyordu. Hep birine ihtiyaç duysam hep onu arar ve yanina giderdim. Simdi kime dert yanip yanina gidicem. Bu çok acı bir durum sevdigin kisinin elinden bir anda alınıp senden cok uzak bir sineye çekilmesi. Aşırı acı üzülüyorum beni burada bir sürü sürtük icinde bırakıp arkasına bile bakmadan cekip gidiyor. En sonunda Ekimin eşyalarını toplamak için Denizle Ekimin dolabına yöneldik ve beraber onun eşyalarını toplamaya başladık.
" Bizi burada bırakıp gidiyor. " dedim hala eşyaları toplamaya devam ederken. " Gitmek zorunda ailesiyle beraber gitmek zorunda. Eğitimine orada devam edicek. Orada daha iyi arkadaşlar , dostlar edinicek. " diye cevapladı beni. " Ama bizide unutacak. " " Hayır Ekimi bir gram olsada tanıdıysam unutmaz. Hatta arada buraya gelicek annesi ve babası buna izin verdi arada bende oara gidicem. " bende Denizle baraber gidebilirim bu çok iyi olur oradaki yaşamını görmeye gidebilirim. Rahatı yerindemi diye bulasan varmı diye ve ve evet hayatına yeni birilerini sokmusmu diye. " Bende seninle gelebilirmiyim ? " diye sordum. " Tabiki beraber gidebiliriz " cevapladı beni. Biz eşyaları toplamayı bitirip Ekime döndük. Ekim Özlem denen o kadınla vedalaşıyordu. Evet durumu ögrenmistik. Özlem abla Ekimin kuzeni. Dayısının kızı oldugunu ögrendik bu iyiydi her seferinde Ekim hep ondan bahsediyor ve Deniz buna sinir oluyordu.
Ama kızda haklıydı ilk defa kuzenini görüyordu yıllar sonra Denizde kızmakta haklıydı onunla hiç ilgilenmiyordu. Ekim sıra sıra herkezle vedalaştı ve sıra bana geldi. Tam birşeyler söyleyecektiki onu kendime çektim ve sıkı sıkı sarıldım. Kokusunu içime çektim sanki ölüne gidiyormuş bir daha gelmeyecekmis sonsuzluğa veda ediyormusum gibi sarıldım.
O biraz şasırmış olacakki bir kaç saniye bekledi ve çok geçmeden bana sarıldı. Oda bana aynı sekilde sarıldı oda kokumu içine çekti ama ayrılmak zorunda kaldık herkez bir anda bogazına birsey kaçmış gibi öksürüyordu. Ekim utanmış olacakki o masum gülümsemesini yüzüne takındı ve utançla basını önüne eğdi ve ayrıldik. Bu ona son sarılışımdı.
" Bölüyoruz kusura bakmayın ama Ekim kızım gitmek zorundayız. " dedi Aylin teyze. " Tamam annecim hadi gidelim. " ve Ekim çantasını alıp son vedalaşmasınıda yaparak arabaya bindi. Arkasından sadece kuru kuru el sallayabildik.
Ekimin ağzından ;
En sonunda evet en sonunda gidiyoruz lanet olsun ki o berbat yere gidiyoruz neden biraz daha kalamazdıkki. Herkeze el sallayıp arabaya bindim. Kuzenimi tam bulmuşken kaybettim tüm herşeyimi eğlenceli hayatımı , arkadaşlarımı , Denizi en önemliside Bahadırı kaybettim. Yola çıktık babam yeni bir araba almıştı öbür araba harabe olmuştu o yüzden onu bir hurda yıgını gibi bir kenara atmışlardı. Yeni arabamızda yeni hayatıma doğru yol alıyoruz yeni evimiza yeni hayatımıza doğru.
&&&&&&&&&&&&&&
Kötü olmuş olabilir. Çok hastayım k.bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum :)
