Germangie - Verborgen kind

Chapter 15

German pov.
Violetta moest naar de studio. Ik had Roberto gevraagd om Lizzy naar school te brengen. Ik zei dat ik weg moest voor werk maar eigenlijk wilde ik naar Angie toe. Doordat ik zo stom ben geweest ligt zij nu daar. Half dood, half levend. Ik zou het mezelf nooit vergeven als het niet goedkomt met Angie.

In het ziekenhuis kwam ik de dokter tegen. "Hoe is het nu met haar?" Vroeg ik hijgend. "Er is niet veel veranderd. U moet wel rustig doen als u naar haar toe wilt. Als er iets is, roep dan direct een arts."

Toen ik eindelijk bij Angie was ging ik zitten op een stoel langs haar bed. Ze was nog steeds wit. Gelukkig was ik nu alleen met haar. "Angie het spijt me heel erg. Wat je hebt gehoord waardoor je waarschijnlijk bent gestopt met eten was niet waar. Ik..... ik hou van je..." ik keek met betraande ogen naar haar.

Angie pov.
Ik voelde me heel moe. Ik had geen energie om me te bewegen. Dat was echt heel raar. Ik hoorde een stem. Die van German.
"Angie het spijt me heel erg. Wat je hebt gehoord waardoor he waarschijnlijk bent gestopt met eten was niet waar. Ik..... ik hou van je..."
Hij houd van me. Zei hij dat echt of droomde ik nou. Het zou best kunnen. Waarom kan ik me anders niet bewegen. Ik probeerde mijn ogen open te doen. Het lukte niet. Ik was te moe. Maar ik wilde niet opgeven en probeerde het nog een keer. Ik kreeg langzaam mijn ogen open. Ik zag German zitten. Hij zat naast mijn bed. Waarom? "Angie! Je bent wakker eindelijk." Hij liep weg. Wakker zei hij toch? Dus dan was het toch een droom. Ik had het kunnen weten. Hij liet me hier in de steek. Ik wist niet waar ik was en waarom ik hier was. Wat was er gebeurd?

German kwam terug met een man in een witte jas. "Goede morgen mevrouw Carrara, hoe voelt u zich?" Vroeg de man in de witte jas. Een dokter denk ik. "Ik voel me heel moe. Wat is er gebeurd?"
"U was ondervoed, eten is belangrijk hoor." Langzaam kwam mijn geheugen weer terug. Over German die me achter mijn rug om slet noemde, dat hij me lelijk en dik vond.
German liep naar me toe en pakte mijn hand. Ik trok hem los. Ik wilde hem niet meer zien. Nooit meer. "Laat me met rust!"